ماه از ساده‌ترین اجرام آسمانی است که چون تقریبا همیشه جایش در آسمان مشخص است، راحت پیدا می‌شود. تغییرات حالت‌های ماه برای هزاران سال، وسیله‌ ای برای هدایت بشر بوده است. مثلا ماه‌ های تقویم تقریبا برابر با فاصله دو ماه کامل هستند اما مدار و حالت‌های ماه کمی پیچیده‌ تر عمل می‌کنند. قمر زمین همیشه چهره‌ای ثابت از خود به ما نشان می‌دهد اما دائما در حال تغییر است و این‌که چقدر از آن را می‌بینیم، به موقعیتش نسبت به زمین و خورشید بستگی دارد.

ماه چطور پدید آمد؟

قمر زمین مدت‌ها پیش در اثر برخورد یک شی بزرگ با زمین شکل گرفت. این برخورد باعث شد تکه‌ای از زمین جدا ‏شود و به‌دور آن بچرخد. دانشمندان بر این باورند که جرم جسمی که با زمین برخورد کرده، حدود 10 درصد ‏جرم زمین و از نظر اندازه، شبیه به مریخ بوده است.

این برخورد احتمالا حدود 95 میلیون سال پس از تشکیل ‏منظومه شمسی رخ داده است. تحقیقات اخیر شامل مطالعه مدارهای سیاره‌ای و تفاوت در عنصر تنگستن-182 بین ‏زمین و قمر آن، این نظریه را تایید می‌کنند. البته نظریه‌های دیگری نیز درباره شکل‌گیری قمر زمین وجود دارند، مانند ‏این‌ که زمین قمر را به دام انداخته، یا از دل زمین بیرون آمده است. حتی برخی معتقدند که زمین، قمر را از سیاره زهره ‏گرفته است. ‏

قمر زمین از چه چیزهایی تشکیل شده؟

قمر زمین از لایه‌های مختلفی شکل گرفته است. این قمر هسته آهنی کوچکی در مرکز خود دارد که حدود یک تا دو درصد از جرمش را تشکیل می‌دهد. اطراف هسته، گوشته‌ای متشکل از سنگ‌های متراکم غنی از آهن و منیزیم است که حدود 1330 کیلومتر ضخامت دارد.

بیرونی‌ترین لایه، پوسته ماه است که حدود 70 کیلومتر است و در اثر برخورد سیارک‌ها شکسته است. سطح قمر زمین پوشیده از چاله و دهانه‌های ناشی از این برخوردها است. قمر زمین آب‌ و هوا ندارد، به‌همین دلیل این دهانه‌ها فرسایش نداشته‌اند. سطح این قمر بیشتر از اکسیژن، سیلیکون، منیزیم، آهن، کلسیم، آلومینیوم، کروم، تیتانیوم و منگنز تشکیل شده است.

همچنین آثاری از آب روی سطح ماه پیدا شده است و گودال‌هایی وجود دارند که می‌توانیم از آن‌ها برای اکتشاف‌های طولانی‌مدت بهره ببریم. مشاهدات کنونی نشان می‌دهند که احتمال دارد آب در نزدیک قطب جنوبی ماه بیشتر باشد.

آیا ماه اتمسفر دارد؟

قمر زمین اتمسفر بسیار نازکی دارد و لایه‌ای از غبار یا حتی ردپا، قرن‌ها بدون تغییر سر جای خود می‌ماند. بدون اتمسفر، گرما نزدیک سطح نمی‌ماند و به‌همین دلیل، دما در قمر زمین بسیار متفاوت با زمین است. دمای روز در سمت آفتابی آن به 134 درجه سانتی‌گراد و در شب به منفی 153 درجه سانتی‌گراد می‌رسد.

قمر زمین چگونه با چرخش دور زمین، باعث ایجاد جزرومد می‎شود؟

گرانش ماه روی زمین موثر است و باعث افزایش و کاهش معینی در سطح دریاها می‌شود که به آن جزر و مد می‌گوییم. جزر و مد به میزان کمتر در دریاچه‌ها، جو و درون پوسته زمین نیز رخ می‌دهد.

وقتی سطح آب پایین می‌آید، جزر و وقتی سطح آب بالاتر از حالت عادی می‌رود، مد شکل می‌گیرد. مد در سمتی از زمین رخ می‌دهد که به قمر زمین نزدیک‌تر است و گرانشش، روی آن بیشتر تاثیر دارد. اما جزر به ‌دلیل اینرسی آب و در سمتی از زمین رخ می‌دهد که از قمر زمین دورتر است.

گرانش ماه همچنین چرخش زمین را کند کرده و روزهای ما را 2.3 میلی‌ثانیه در هر قرن طولانی‌تر می‌کند. با از دست‌دادن انرژی زمین، مهتاب هر سال حدود 3.8 سانتی‌متر از ما دورتر می‌شود. کشش گرانشی این قمر همچنین به تثبیت آب‌ و هوای زمین طی میلیاردها سال کمک کرده است تا زمین جایی مناسب برای حیات موجودات زنده باشد.

خسوف چیست؟

خسوف زمانی رخ می‌دهد که قمر، زمین و خورشید در یک خط مستقیم قرار بگیرند. در طول ماه‌گرفتگی، سایه زمین روی قمر می‌افتد و آن را قرمز نشان می‌دهد. این پدیده تنها در قمر زمین کامل رخ می‌دهد. از سوی دیگر کسوف یا خورشیدگرفتگی زمانی اتفاق می‌افتد که قمر بین خورشید و زمین حرکت کند و سایه‌اش را روی زمین بیندازد که فقط در قمر جدید رخ می‌دهد. بسته به این‌که قمر چقدر از خورشید را می‌پوشاند، کسوف کامل، حلقوی یا جزئی رخ می‌دهد. خورشیدگرفتگی کامل نادر است، زیرا سایه قمر در سطح زمین اندازه کوچکی دارد.

آیا فصل‌ها در ماه وجود دارند؟

محور زمین کج است که باعث می‌شود نیم‌کره شمالی و جنوبی در طول سال مقادیر متفاوتی از نور خورشید دریافت کنند. همین امر باعث شکل‌گیری فصل‌ها می‌شود. اما محور ماه فقط 1.5 درجه کج می‌شود و به‌همین دلیل تغییرات چندانی در نور خورشید یا فصل‌ها رخ نخواهد داد. بعضی از مناطق قمر همیشه در معرض نور خورشید هستند و تعدادی دیگر همیشه در سایه قرار دارند.

کاوش در ماه

1. مشاهدات اولیه از زمین

جوامع باستانی عقاید متفاوتی درباره قمر زمین داشتند. بعضی از آن‌ها فکر می‌کردند که کاسه‌ای از آتش یا آینه‌ای است که ویژگی‌های زمین را منعکس می‌کند. اما فیلسوف‌های باستان می‌دانستند که قمر، کره‌ای است که به دور زمین می‌چرخد و نور خورشید را منعکس می‌کند. آن‌ها بر این باور بودند که مناطق تاریک ماه، دریا و مناطق روشن آن، خشکی هستند. گالیله اولین فردی بود که قمر را از طریق تلسکوپ در سال 1609 مشاهده کرد و سطح ناهموار و کوهستانی را در آن کشف کرد که با باورهای رایج آن زمان متفاوت بود.

2. مسابقه تا ماه

در طول جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا سفینه‌هایی بدون خدمه برای رصد سطح ماه فرستادند. امریکا در دهه‌های 1960 و 1970 فضانوردانی را برای فرود روی قمر زمین فرستاد و 6 ماموریت موفقیت‌آمیز داشت. ماموریت آپولو سنگ‌ها و خاک‌هایی را از سطح ماه بازگرداند که دانشمندان هنوز آن‌ها را مطالعه می‌کنند. اتحاد جماهیر شوروی همچنین ماموریت های رباتیکی داشت.

ماموریت مدرن

از دهه 1990، کشورهای مختلفی مانند ایالات متحده، ژاپن، چین، هند، اسرائیل و آژانس فضایی اروپا در اکتشاف ماه شرکت داشته‌اند. چین تنها کشوری است که با موفقیت روی سطح ماه عمل می‌کند و سایر این کشورها فرود تصادفی را تجربه کرده‌اند. همچنین روسیه، ژاپن و امارات متحده عربی در مورد ماموریت‌های آینده قمر بحث می‌کنند. در سال 2019، دونالد ترامپ اعلام کرد تا سال 2025 ماموریت آرتمیس برای فرود انسان روی ماه انجام می‌شود.

نتیجه

ماه دور زمین می‌چرخد و یک قمر به‌ شمار می‌آید اما جالب است بدانید با قطر حدودی 3475 کیلومتر، از پلوتون بزرگتر است. اندازه این قمر 27 درصد زمین است. به‌ همین دلیل ثاثیر زیادی روی سیاره‌مان می‌گذارد و حتی ممکن است عامل اصلی حیات روی سیاره باشد. در این مقاله بیشتر با قمر، نحوه شکل‌گیری و ویژگی‌هایش آشنا شدیم. کسانی که علاقه مند به رصد آسمان هستند می توانند با خرید تلسکوپ پدیده های آسمانی و قمر زمین را مشاهده کنند. خرید تلسکوپ در سایت تلسکوپ مطمئن و ایمن انجام می شود.

‏منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تمام چیزهایی که باید درباره ماه بدانید

آیا همیشه دوست داشتید اطلاعات علمی بالایتان درباره نجوم و ستاره‌شناسی را به دوست‌هایتان ثابت کرده و آن‌ها را با دانش خود شگفت‌زده کنید؟ اگر جوابتان به این سوال بله است، در این مقاله به جالب‌ترین حقایق مرتبط با ستاره‌شناسی، نجوم و کهکشان می‌پردازیم.

در ادامه دلیل واقعی تاریکی آسمان شب را متوجه می‌شوید، با دورترین مکان قابل ‌مشاهده با چشم غیرمسلح آشنا خواهید شد و می‌فهمید زمین چند دقیقه پس از انفجار بزرگ یا همان بیگ بنگ، در چه حال بود. پس همراهمان بمانید.

پارادوکس اولبرس در ستاره‌شناسی

اگر جهان نامتناهی باشد، باید تعداد ستاره‌ها بی‌نهایت باشد. به‌ عبارت دیگر روز و شب به یک اندازه روشن خواهند بود. این پارادوکس می‌گوید جهان بی‌نهایت و ساکن نیست، بلکه جهان مرئی محدود و حدود 46 میلیارد سال نوری است.

قانون هابل

کیهان در همه جهات در حال انبساط است. نوری که از کهکشان‌های دورتر می‌آید، به دلیل انبساط جهان قرمزتر می‌شود. این مشاهده نشان می‌دهد که جهان در حال انبساط با سرعت بیشتری است.

تابش زمینه کیهانی

از آن‌جایی که جهان درحال انبساط است، انتظار می‌رود در گذشته در نقطه‌ای خاص با چگالی نامحدود شروع شده و سپس با انفجار بیگ بنگ منبسط شده باشد. این انفجار مانند توپی از جنس آتش درخشان، سراسر جهان را در بر گرفت که امروزه به آن تابش زمینه کیهانی می‌گوییم.

دورترین جایی که به چشم می‌خورد

نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ به راه شیری آندرومدا است که می‌توانید آن را حوالی پاییز و زمستان به شکل لکه نوری بزرگ‌تر از ماه کامل ببینید. از طرفی آندرومدا در مسیر برخورد با کهکشان ما است. دانشمندان بر این باورند که حدود 4.5 میلیارد سال دیگر با یکدیگر ادغام خواهند شد و کهکشان بزرگتری را شکل می‌دهند.

ماده تاریک

ستاره‌های لبه کهکشان سریع‌تر از آنچه دانشمندان بر اساس توزیع ماده مرئی کهکشانمان انتظار دارند، حرکت می‌کنند. ساده‌ترین راه برای درک این موضوع، وجود ماده‌ای غیردرخشان یا همان ماده تاریک است.

سیاه‌ چاله‌‌های کلان‌جرم

وقتی ستارگان عظیم منفجر می‌شوند، هسته‌شان باقی می‌ماند. اگر جرم هسته از سه برابر جرم خورشید بیشتر باشد، نیروی گرانش بر تمام نیروها غلبه می‌کند و سیاه‌ چاله شکل می‌گیرد. جرم این سیاه‌چاله‌ ها ممکن است بیش از یک میلیون برابر خورشید باشد.

سرعت حرکت زمین

زمین با سرعت متوسط 30 کیلومتر بر ثانیه به دور خورشید می‌چرخد و در محور استوا نیز با سرعت نیم کیلومتر بر ثانیه در حال گردش مداوم است. منظومه شمسی ما نیز با سرعتی در حدود ‎220 کیلومتر بر ثانیه حول مرکز کهکشان حرکت می‌کند.

گرانش در ایستگاه فضایی بین‌المللی

شتاب گرانشی ایستگاه فضایی بین‌المللی تنها 10درصد کمتر از سطح زمین است. فضانوردها در آن شناور نمی‌شوند و فقط چنین به‌نظر می‌رسد، زیرا آن‌ها و ایستگاه فضایی دائما در حال سقوط آزاد هستند. سرعت ایستگاه فضایی دقیقا به ‌اندازه سرعت حرکت زمین زیرش است، به‌همین دلیل هیچ‌وقت به زمین نمی‌رسد.

خورشید، ستاره‌ای سبز

طبق قانون پلانک، تمام ستاره‌ها نور ساطع می‌کنند. طول ‌موج این نور به دمای سطحی ستاره و طول ‌موج حداکثر گسیل قانون جابه‌جایی وین بستگی دارد. دمای سطحی خورشید 5778 کلوین و حداکثر طول موج تابش آن 500 نانومتر است که مربوط به رنگ سبز می‌شود.

ماه، تثبیت‌کننده‌ای بسیار بزرگ

محور چرخشی زمین بدون تثبیت ماه ثابت نخواهد ماند و امکان دارد شیب زمین تا 85 درجه تغییر کند. در این صورت خورشید در عرض چند میلیون سال مستقیما به‌ سمت قطب‌ها حرکت خواهد کرد.

نزدیک‌ترین همسایه زمین زهره نیست

زهره در طول مقارنه داخلی نزدیک‌ترین سیاره به زمین‌ است. به‌ طور متوسط عطارد به زمین نزدیک‌تر است، چون شعاع مداری کمتری دارد. عطارد همچنین نزدیک‌ترین همسایه تمام سیاره‌های دیگر منظومه شمسی است.

دروغ بزرگ فیلم‌های علمی تخیلی

در فضا هیچ صدایی وجود ندارد، زیرا هیچ اتمسفری برای انتقالش نیست. البته تمام فضا بی‌صدا نیست.

اتساع زمانی

بر اساس نظریه نسبیت، تیک‌تاک ‌کردن ساعتی که سرعت حرکتش نزدیک به نور است، کندتر از حالت عادی خواهد بود. یعنی اگر در سفینه فضایی با حرکت سریع باشید، زمان برای شما کندتر از زمینی‌ها می‌گذرد.

سیاره‌ ها به‌ دور خورشید نمی‌گردند

خورشید و سیاره‌ها همه به‌دور مرکز ثقل مشترکشان می‌گردند. البته 99.8درصد از کل ماده منظومه شمسی در خورشید جمع شده و مرکز ثقل تقریبا نزدیک به مرکز خورشید است.

سیاره‌های قابل‌ سکونت

ستاره‌شناسان با مطالعه نحوه حرکت ستاره میزبانشان در مرکز منظومه، سیاره‌های قابل ‌سکونت را پیدا می‌کنند. تلسکوپ فضایی کپلر درخشندگی تقریبا 150 هزار ستاره را زیر نظر داشت و در طول عمرش بیش از 2600 سیاره فراخورشیدی را شناسایی کرد. علم ستاره‌شناسی با تلسکوپ های جدید به آسمان مسلط تر شد.

نزدیک‌ترین منظومه

آلفا قنطورس نزدیک‌ترین منظومه ستاره‌ای به زمین بعد از خورشید است که 4.4 سال نوری دورتر از ما است. تلسکوپ علم ستاره‌شناسی را متحول کرد.

کهکشان‌های ماهواره‌ای

کهکشان راه شیری حدود 50 کهکشان ماهواره‌ای دارد که به دورش می‌چرخند. دو مورد از آن‌ها با چشم غیرمسلح دیده می‌شوند که ابرهای ماژلانی کوچک و بزرگ نام دارند.

ابرخوشه سنبله

کهکشان‌ها درست مانند سیاره‌های منظومه شمسی و ستارگان در کهکشان‌ها، خوشه دارند. گروهی که متعلق به ابرخوشه سنبله است، شامل مجموعه‌ای عظیم از بیش از 100 گروه و خوشه کهکشانی می‌شود. ابرخوشه سنبله که شامل کهکشان راه شیری نیز می‌شود، خود بخشی از ابرخوشه لاناکیا یا همان رباینده بزرگ است. در حال حاضر کهکشان راه شیری و دیگر کهکشان‌های گروه محلی ما به سمت رباینده بزرگ حرکت می‌کنند.

سریع‌تر از سرعت نور

طبق نظریه نسبیت سرعت حرکت هیچ سیگنالی سریع‌ تر از نور نیست. اما بعضی نظریه‌ها نشان می‌دهند که چنین چیزی با انقباض فضای جلوی جسم و گسترش فضای پشتش، ممکن خواهد بود.

سرآغاز همه چیز

کیهان اولیه تنها از مواد داغ تشکیل شده بود. الکترون‌ها و پوزیترون‌ها طی ده ثانیه ناپدید شدند و فوتون، نوترینو و پادنوترینوها را به جا گذاشتند. با سرد شدن، هسته‌ هایی پایدار شکل گرفتند. 700 هزار سال بعد با تشکیل اتم‌ها، جهان ظاهر شد. پس از این اتفاق، عصر تاریک کیهان بود که ابرهای هیدروژنی هنوز ستاره‌ها را تشکیل نداده بودند. بعدها شرایطی برای تشکیل سیاره‌های آبی قابل ‌سکونت فراهم شد.

انسان، هم‌جنس ستارگان

اولین ستاره‌ها حدود هزار برابر خورشید جرم داشتند و در کهکشان‌های کوچک دسته‌بندی شدند. آن‌ها چند میلیارد سال پس از بیگ بنگ، با یکدیگر ادغام شدند و کهکشان‌های بزرگ‌تری شکل دادند. هر نسل جدید از ستاره‌ها، باعث تغییر ترکیبات جهان شد. نیتروژن دی‌ان‌ای ما، کلسیم دندان‌ها، آهن داخل خونمان و کربن موجود در پای سیب، همه در فضای داخلی ستارگان در حال فروپاشی ساخته شده‌اند.

به کجا می‌رویم؟

آینده جهان کیهانی مشخص نیست. شاید به انبساط خود ادامه دهد تا زمانی که از گرما به فروپاشی برسد و انفجار بزرگ دیگری را شکل دهد. هنوز ستاره‌شناسی نتوانسته پاسخی دقیق برای این سوال پیدا کند.

نتیجه

علم ستاره‌شناسی بعد از اینکه تکنولوژی پیشرفت کرد دچار تغییرات گسترده ای شد و در علم ستاره‌شناسی پیشرفت هایی حاصل شد. اختراع نلسکوپ ها نیز به روند پیشرفت ستاره‌شناسی و علم نجوم سرعت بخشید و دانشمندان را در مشاهده پدیده های شگفت انگیز آسمان یاری کرد. اشخاصی که علاقه مند به نجوم و ستاره‌شناسی بودند نیز با خرید تلسکوپ توانستند آسمان شب را به خوبی رصد کنند. شما نیز می توانید با مراجعه به سایت تلسکوپ به راحتی و خیالی آسوده خرید تلسکوپ را تجربه کنید.

‏

‏منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و جالب‌ترین دانستنی‌ها درباره ستاره‌شناسی

اخترشناسی یا همان ستاره‌شناسی یکی از قدیمی‌ترین رشته‌های علمی است که از آغاز شمارش ستارگان آسمان و ترسیم صور فلکی با چشم غیرمسلح شروع شده و تا امروز با فن‌آوری‌های شگفت‌انگیز بشر تکامل یافته است.

علیرغم پیشرفتی که اخترشناسی طی هزاران سال کرده است، ستاره‌شناسان هنوز سخت در تلاشند تا ماهیت جهان و جایگاه گونه بشر را در آن کشف کنند. پاسخ به این سوال وقتی پیچیده‌تر شد که با گسترش قابلیت‌ها و امکانات، در کمان از جهان افزایش یافت.

انسان تلسکوپ‌های پیشرفته ساخت و دری به‌ روی اعماق آسمان باز کرد. بدین ترتیب توانستیم عجیب‌ ترین انواع سیگنال‌ها را تشخیص دهیم. آسمان پرستاره اجدادمان، تبدیل به باغ وحشی از شگفت‌انگیزترین اجرام و پدیده‌ها شده بود، یعنی سیاه‌ چاله، کوتوله‌های سفید، ستاره‌های نوترونی و ابرنواخترها. اگر شما نیز یکی از علاقه‌مندان به ستاره‌شناسی هستید، همراهمان بمانید تا بیشتر با این علم جذاب آشنا شویم.

تاریخچه اخترشناسی

شیفتگی بشر نسبت به ستاره‌ها از دوران باستان، باعث شکل‌گیری علم اخترشناسی شده است. تمدن‌های باستانی از آسمان برای فهمیدن زمان و سازماندهی زندگی‌شان استفاده می‌کردند. ستاره‌شناس‌های یونانی کارهایی از جمله محاسبه فاصله تا اجرام آسمانی و فهرست‌بندی ستاره‌ها را انجام می‌دادند.

اختراع تلسکوپ در قرن هفدهم اخترشناسی را متحول کرد و به گالیله نیز اجازه داد تا اکتشافات مهمی را در ارتباط با منظومه شمسی انجام دهد. با ورود تلسکوپ‌ها این باور که زمین، مرکز کیهان است نیز تغییر کرد. پیشرفت‌های تکنولوژی در زمینه‌هایی مانند عکاسی و طیف‌سنجی نیز درکمان را از اجرام آسمانی بیشتر کرد.

در اوایل قرن بیستم، مشاهدات ادوین هابل وجود دیگر کهکشان‌ها را غیر از کهکشان راه شیری اثبات کرد. پس از کشف این موضوع، «جهان درحال انبساط» و «نظریه بیگ بنگ» نیز توسعه یافتند.

رقابت‌های فضایی در اوایل قرن بیستم، اکتشافات فضایی و مطالعه اجرام آسمانی را با استفاده از ماهواره و فضاپیماها به‌دنبال داشتند. امروزه تلسکوپ‌های پیشرفته چه در زمین و چه فضا همچنان شگفتی‌های کیهانی را آشکار می‌سازند. تلسکوپ فضایی جیمز وب که اواخر سال 2021 به فضا پرتاب شد، نشان‌دهنده اوج قرن‌ها پیشرفت نجومی است. بااین‌حال، با افزایش دانش ما سوال‌ها مربوط به ماهیت جهان و جایگاهمان در آن نیز بیشتر می‌شوند.

انواع اخترشناسی

در حدود یک قرن گذشته، اخترشناسی به دو بخش تقسیم شده است. اخترشناسی رصدی (استفاده از تلسکوپ و دوربین برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به آسمان شب) و اخترشناسی نظری (استفاده از داده‌ها برای تجزیه و تحلیل، مدل‌سازی و نظریه‌پردازی در ارتباط با اجرام و پدیده‌های آسمانی). جزئیات بیشتر درباره انواع اخترشناسی را در زیر آورده‌ایم:

1. اخترسنجی: این شاخه باستانی نجوم با محاسبات دقیق حرکات خورشید، ماه و سیاره‌ها سروکار دارد و خورشیدگرفتگی، ماه‌گرفتگی و بارش‌های شهابی را پیش‌بینی می‌کند. این شاخه شامل رشته جدید سیاره‌شناسی فراخورشیدی می‌شود که سیاره‌های خارج از منظومه شمسی را کشف و توصیف می‌کند.
2. سیاره‌شناسی: پرسش اصلی این رشته در ارتباط با نحوه شکل‌گیری منظومه شمسی است. در سیاره‌شناسی شکل‌گیری، تکامل و مرگ سیاره‌ها، قمرها و سایر اجرام در منظومه شمسی بررسی می‌شوند، همچنین شامل زمین‌شناسی سیاره‌ای می‌شود. ‏
3. اخترفیزیک: اخترفیزیکدانان قوانین و نظریه‌های فیزیک را برای مشاهدات نجومی به‌کار می‌برند که تلاشی است برای درک مکانیسمی که در پس چگونگی خلقت جهان و تکامل آن نهفته شده است.
4. اخترشیمی: اخترشیمی‌دانان ترکیب و واکنش‌های اتم‌ها، مولکول‌ها و یون‌ها را در فضا مطالعه می‌کنند. ‏
5. اخترزیست: این رشته نوظهور و در حال ‌حاضر عمدتا نظری نجوم، مطالعه حیات فراسوی زمین است. ‏
6. اخترشناسی ستارگان: چرخه زندگی و ساختار خورشید و ستارگان، طبقه‌بندی ستارگان و جمعیت ستاره‌ها در این رشته بررسی می‌شوند.
7. اخترشناسی کهکشانی: اخترشناسان خارج از کهکشان به بیرون از آن نگاه می‌کنند تا چگونگی شکل‌گیری، تغییر و مرگ این گروه از ستارگان را تعیین کنند. ‏
8. کیهان‌شناسی: در علم کیهان‌شناسی به علم منشا و ماهیت جهان می‌پردازند. مفهوم کلیدی در کیهان‌شناسی نظریه بیگ بنگ است که پذیرفته‌شده‌ترین توضیح درباره چگونگی آغاز جهان محسوب می‌شود. کیهان‌شناسی همچنین موضوعات کاملا نظری از جمله نظریه ریسمان، ماده تاریک و انرژی تاریک و مفهوم جهان‌های متعدد را در بر می‌گیرد.

اخترشناسی نوری، فروسرخ و رادیویی چیست؟

تمام اخترشناسی حول محور مطالعه طول موج‌های مختلف طیف‌های الکترومغناطیسی می‌چرخد که شامل پرتوهای رادیویی، مایکروویو، مادون قرمز، مرئی، فرابنفش، اشعه ایکس و گاما می‌شود. ستاره‌شناس‌ها برای دریافت تصویر کامل از آسمان و ماورای آن، باید طول موج‌های مختلف نور را مطالعه کنند.

اخترشناسی نوری مطالعه اجرام آسمانی با استفاده از تلسکوپ‌هایی است که نور مرئی را مشاهده می‌کنند. نور فروسرخ را می‌توانیم خارج از جو زمین نیز تشخیص دهیم، به‌همین دلیل رصدخانه‌های فضایی مانند تلسکوپ هابل و جیمز وب آن‌ها را دریافت می‌کنند. اخترشناسی رادیویی نیز مطالعه آسمان در فرکانس‌های رادیویی است، تلسکوپ‌های رادیویی این امواج را از فضا شناسایی و تقویت می‌کنند.

مشکلات علم اخترشناسی

با وجود رصد جهان، اخترشناسان تنها تصویر سیاره‌ها، ستاره‌ها و کهکشان‌های مورد مطالعه‌شان را به‌ دست می‌آورند. بنابراین شاید ده‌ها شاخه مختلف اخترشناسی وجود داشته باشد. اما در عمل باید بسیاری از این شاخه‌ها با یکدیگر همپوشانی داشته باشند تا یک ستاره‌شناس بتواند تصویر کاملی از اجرام میلیون‌ها تا میلیاردها سال نوری دورتر از ما را به‌دست آورد.

اما امروزه در آستانه فناوری جدید و فوق‌العاده‌ای هستیم که انقلابی در اخترشناسی خواهد بود. علاوه‌بر تلسکوپ فضایی جیمز وب، تلسکوپ‌های پیشرفته دیگری مانند Vera Rubin Observatory، Extremely Large Telescope و Square Kilometre Array به‌صورت آنلاین عرضه می‌شوند.

تفاوت بین اخترشناسی و اختربینی چیست؟

اخترشناسی و اختربینی هر دو علومی باستانی هستند و اعتقاد دارند که اجرام آسمانی بر زندگی انسان‌ها تاثیر می‌گذارند. ستاره‌شناسان در دوران رنسانس بر اساس موقعیت‌های آسمانی، به پادشاه‌های دوران خود توصیه‌های مفیدی می‌کردند.

با این‌ حال هرچه علم بیشتر پیشرفت کرد، دانشمندان علم اخترشناسی مشاهدات مبتنی بر داده‌های علم‌ محور را پذیرفتند اما اختربین‌ها با کریستال‌ها و نمودارهای بسیار ساده و خرافات، به حیات خود به همان شکل اولیه ادامه دادند.

اخترشناس‌ها خاطرنشان می‌کنند که بی‌نظمی در مدار زمین، موقعیت خورشید را در نشانه‌های زودیاک تغییر داده و به‌ همین دلیل پیش‌بینی‌های نجومی سنتی نادرست هستند. چنین شکافی میان این دو رویکرد مختلف درباره ستاره‌ها به ما اثبات می‌کند اخترشناسی بر پایه علم است و مدام به‌روز می‌شود.

این رشته‌ها که روزی تفاوت چندانی با یکدیگر نداشتند، اکنون دو بحث کاملا متفاوت هستند. اخترشناسی بر مبنای پیش‌بینی‌های قابل تایید با استفاده از علم است و اختربینی یا همان طالع‌بینی روی پیش‌بینی‌های آینده و عمدتا بر پایه خرافات تاکید دارد.

نتیجه

علم اخترشناسی از علومی است که از گذشته های دیرباز وجود داشته و دانشمندان زیادی در مورد این علم مطالعاتی انجام داده اند. با اختراع تلسکوپ روند مطالعاتی علم اخترشناسی نیز روند رو به رشدی را طی کرده است. اختراع تلسکوپ باعث شد تا مردم نیز به رصد آسمان علاقه مند شوند و به کمک این وسیله به رصد آسمان بپردازند تا شگفتی های آن را ببینند.

فناوری های جدید که در تلسکوپ های جدید به کار رفته مطالعات علم اختر شناسی را آسان تر کرده است. افرادی که به نجوم علاقه مند هستند با خرید تلسکوپ می توانند به مشاهده آسمان و شگفتی های فضا بپردازند. علاقه مندان به نجوم می توانند با مراجعه به سایت تلسکوپ به راحتی خرید تلسکوپ را انجام دهند و خریدی ایمن و مطمئن را تجربه کنند.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تمام چیزهایی که باید درباره اخترشناسی بدانید

اخترشناسی یا همان ستاره‌شناسی یکی از قدیمی‌ترین رشته‌های علمی است که از آغاز شمارش ستارگان آسمان و ترسیم صور فلکی با چشم غیرمسلح شروع شده و تا امروز با فن‌آوری‌های شگفت‌انگیز بشر تکامل یافته است.

علیرغم پیشرفتی که اخترشناسی طی هزاران سال کرده است، ستاره‌شناسان هنوز سخت در تلاشند تا ماهیت جهان و جایگاه گونه بشر را در آن کشف کنند. پاسخ به این سوال وقتی پیچیده‌تر شد که با گسترش قابلیت‌ها و امکانات، در کمان از جهان افزایش یافت.

انسان تلسکوپ‌های پیشرفته ساخت و دری به‌ روی اعماق آسمان باز کرد. بدین ترتیب توانستیم عجیب‌ ترین انواع سیگنال‌ها را تشخیص دهیم. آسمان پرستاره اجدادمان، تبدیل به باغ وحشی از شگفت‌انگیزترین اجرام و پدیده‌ها شده بود، یعنی سیاه‌ چاله، کوتوله‌های سفید، ستاره‌های نوترونی و ابرنواخترها. اگر شما نیز یکی از علاقه‌مندان به ستاره‌شناسی هستید، همراهمان بمانید تا بیشتر با این علم جذاب آشنا شویم.

تاریخچه اخترشناسی

شیفتگی بشر نسبت به ستاره‌ها از دوران باستان، باعث شکل‌گیری علم اخترشناسی شده است. تمدن‌های باستانی از آسمان برای فهمیدن زمان و سازماندهی زندگی‌شان استفاده می‌کردند. ستاره‌شناس‌های یونانی کارهایی از جمله محاسبه فاصله تا اجرام آسمانی و فهرست‌بندی ستاره‌ها را انجام می‌دادند.

اختراع تلسکوپ در قرن هفدهم اخترشناسی را متحول کرد و به گالیله نیز اجازه داد تا اکتشافات مهمی را در ارتباط با منظومه شمسی انجام دهد. با ورود تلسکوپ‌ها این باور که زمین، مرکز کیهان است نیز تغییر کرد. پیشرفت‌های تکنولوژی در زمینه‌هایی مانند عکاسی و طیف‌سنجی نیز درکمان را از اجرام آسمانی بیشتر کرد.

در اوایل قرن بیستم، مشاهدات ادوین هابل وجود دیگر کهکشان‌ها را غیر از کهکشان راه شیری اثبات کرد. پس از کشف این موضوع، «جهان درحال انبساط» و «نظریه بیگ بنگ» نیز توسعه یافتند.

رقابت‌های فضایی در اوایل قرن بیستم، اکتشافات فضایی و مطالعه اجرام آسمانی را با استفاده از ماهواره و فضاپیماها به‌دنبال داشتند. امروزه تلسکوپ‌های پیشرفته چه در زمین و چه فضا همچنان شگفتی‌های کیهانی را آشکار می‌سازند. تلسکوپ فضایی جیمز وب که اواخر سال 2021 به فضا پرتاب شد، نشان‌دهنده اوج قرن‌ها پیشرفت نجومی است. بااین‌حال، با افزایش دانش ما سوال‌ها مربوط به ماهیت جهان و جایگاهمان در آن نیز بیشتر می‌شوند.

انواع اخترشناسی

در حدود یک قرن گذشته، اخترشناسی به دو بخش تقسیم شده است. اخترشناسی رصدی (استفاده از تلسکوپ و دوربین برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به آسمان شب) و اخترشناسی نظری (استفاده از داده‌ها برای تجزیه و تحلیل، مدل‌سازی و نظریه‌پردازی در ارتباط با اجرام و پدیده‌های آسمانی). جزئیات بیشتر درباره انواع اخترشناسی را در زیر آورده‌ایم:

1. اخترسنجی: این شاخه باستانی نجوم با محاسبات دقیق حرکات خورشید، ماه و سیاره‌ها سروکار دارد و خورشیدگرفتگی، ماه‌گرفتگی و بارش‌های شهابی را پیش‌بینی می‌کند. این شاخه شامل رشته جدید سیاره‌شناسی فراخورشیدی می‌شود که سیاره‌های خارج از منظومه شمسی را کشف و توصیف می‌کند.
2. سیاره‌شناسی: پرسش اصلی این رشته در ارتباط با نحوه شکل‌گیری منظومه شمسی است. در سیاره‌شناسی شکل‌گیری، تکامل و مرگ سیاره‌ها، قمرها و سایر اجرام در منظومه شمسی بررسی می‌شوند، همچنین شامل زمین‌شناسی سیاره‌ای می‌شود. ‏
3. اخترفیزیک: اخترفیزیکدانان قوانین و نظریه‌های فیزیک را برای مشاهدات نجومی به‌کار می‌برند که تلاشی است برای درک مکانیسمی که در پس چگونگی خلقت جهان و تکامل آن نهفته شده است.
4. اخترشیمی: اخترشیمی‌دانان ترکیب و واکنش‌های اتم‌ها، مولکول‌ها و یون‌ها را در فضا مطالعه می‌کنند. ‏
5. اخترزیست: این رشته نوظهور و در حال ‌حاضر عمدتا نظری نجوم، مطالعه حیات فراسوی زمین است. ‏
6. اخترشناسی ستارگان: چرخه زندگی و ساختار خورشید و ستارگان، طبقه‌بندی ستارگان و جمعیت ستاره‌ها در این رشته بررسی می‌شوند.
7. اخترشناسی کهکشانی: اخترشناسان خارج از کهکشان به بیرون از آن نگاه می‌کنند تا چگونگی شکل‌گیری، تغییر و مرگ این گروه از ستارگان را تعیین کنند. ‏
8. کیهان‌شناسی: در علم کیهان‌شناسی به علم منشا و ماهیت جهان می‌پردازند. مفهوم کلیدی در کیهان‌شناسی نظریه بیگ بنگ است که پذیرفته‌شده‌ترین توضیح درباره چگونگی آغاز جهان محسوب می‌شود. کیهان‌شناسی همچنین موضوعات کاملا نظری از جمله نظریه ریسمان، ماده تاریک و انرژی تاریک و مفهوم جهان‌های متعدد را در بر می‌گیرد.

اخترشناسی نوری، فروسرخ و رادیویی چیست؟

تمام اخترشناسی حول محور مطالعه طول موج‌های مختلف طیف‌های الکترومغناطیسی می‌چرخد که شامل پرتوهای رادیویی، مایکروویو، مادون قرمز، مرئی، فرابنفش، اشعه ایکس و گاما می‌شود. ستاره‌شناس‌ها برای دریافت تصویر کامل از آسمان و ماورای آن، باید طول موج‌های مختلف نور را مطالعه کنند.

اخترشناسی نوری مطالعه اجرام آسمانی با استفاده از تلسکوپ‌هایی است که نور مرئی را مشاهده می‌کنند. نور فروسرخ را می‌توانیم خارج از جو زمین نیز تشخیص دهیم، به‌همین دلیل رصدخانه‌های فضایی مانند تلسکوپ هابل و جیمز وب آن‌ها را دریافت می‌کنند. اخترشناسی رادیویی نیز مطالعه آسمان در فرکانس‌های رادیویی است، تلسکوپ‌های رادیویی این امواج را از فضا شناسایی و تقویت می‌کنند.

مشکلات علم اخترشناسی

با وجود رصد جهان، اخترشناسان تنها تصویر سیاره‌ها، ستاره‌ها و کهکشان‌های مورد مطالعه‌شان را به‌ دست می‌آورند. بنابراین شاید ده‌ها شاخه مختلف اخترشناسی وجود داشته باشد. اما در عمل باید بسیاری از این شاخه‌ها با یکدیگر همپوشانی داشته باشند تا یک ستاره‌شناس بتواند تصویر کاملی از اجرام میلیون‌ها تا میلیاردها سال نوری دورتر از ما را به‌دست آورد.

اما امروزه در آستانه فناوری جدید و فوق‌العاده‌ای هستیم که انقلابی در اخترشناسی خواهد بود. علاوه‌بر تلسکوپ فضایی جیمز وب، تلسکوپ‌های پیشرفته دیگری مانند Vera Rubin Observatory، Extremely Large Telescope و Square Kilometre Array به‌صورت آنلاین عرضه می‌شوند.

تفاوت بین اخترشناسی و اختربینی چیست؟

اخترشناسی و اختربینی هر دو علومی باستانی هستند و اعتقاد دارند که اجرام آسمانی بر زندگی انسان‌ها تاثیر می‌گذارند. ستاره‌شناسان در دوران رنسانس بر اساس موقعیت‌های آسمانی، به پادشاه‌های دوران خود توصیه‌های مفیدی می‌کردند.

با این‌ حال هرچه علم بیشتر پیشرفت کرد، دانشمندان علم اخترشناسی مشاهدات مبتنی بر داده‌های علم‌ محور را پذیرفتند اما اختربین‌ها با کریستال‌ها و نمودارهای بسیار ساده و خرافات، به حیات خود به همان شکل اولیه ادامه دادند.

اخترشناس‌ها خاطرنشان می‌کنند که بی‌نظمی در مدار زمین، موقعیت خورشید را در نشانه‌های زودیاک تغییر داده و به‌ همین دلیل پیش‌بینی‌های نجومی سنتی نادرست هستند. چنین شکافی میان این دو رویکرد مختلف درباره ستاره‌ها به ما اثبات می‌کند اخترشناسی بر پایه علم است و مدام به‌روز می‌شود.

این رشته‌ها که روزی تفاوت چندانی با یکدیگر نداشتند، اکنون دو بحث کاملا متفاوت هستند. اخترشناسی بر مبنای پیش‌بینی‌های قابل تایید با استفاده از علم است و اختربینی یا همان طالع‌بینی روی پیش‌بینی‌های آینده و عمدتا بر پایه خرافات تاکید دارد.

نتیجه

علم اخترشناسی از علومی است که از گذشته های دیرباز وجود داشته و دانشمندان زیادی در مورد این علم مطالعاتی انجام داده اند. با اختراع تلسکوپ روند مطالعاتی علم اخترشناسی نیز روند رو به رشدی را طی کرده است. اختراع تلسکوپ باعث شد تا مردم نیز به رصد آسمان علاقه مند شوند و به کمک این وسیله به رصد آسمان بپردازند تا شگفتی های آن را ببینند.

فناوری های جدید که در تلسکوپ های جدید به کار رفته مطالعات علم اختر شناسی را آسان تر کرده است. افرادی که به نجوم علاقه مند هستند با خرید تلسکوپ می توانند به مشاهده آسمان و شگفتی های فضا بپردازند. علاقه مندان به نجوم می توانند با مراجعه به سایت تلسکوپ به راحتی خرید تلسکوپ را انجام دهند و خریدی ایمن و مطمئن را تجربه کنند.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تمام چیزهایی که باید درباره اخترشناسی بدانید

در آسمان شب، دنیایی پر از رمز و راز وجود دارد که ما را در تعجب و شگفتی فرو می‌برد. ستاره‌ ها، نقاط درخشانی در آسمان هستند که همواره ما را به سوی خود جذب می‌کنند. اما آیا واقعا آن‌ ها را به اندازه کافی می‌شناسیم؟

در این مقاله با یکدیگر به دنیای ستارگان سفر خواهیم کرد تا شما را با نحوه شکل‌گیری آن‌ ها در اعماق جهان گرفته تا تاریخچه تحقیقات بشر در این موضوع و انواع مختلف ستاره‌ ها آشنا کنیم. همچنین از ستاره‌ های دائمی و پایدار گرفته تا ستاره‌ های نوپایدار و هیجان‌انگیز که در انفجار های نجومی خود را به نمایش می‌گذارند، حرف می‌زنیم. پس همراهمان بمانید.

ستاره‌ ها چطور شکل می‌گیرند؟

ستاره‌ ها از ابر عظیمی شکل می‌گیرند که به‌ آرامی می‌چرخد و تقریبا تمام آن از جنس هیدروژن و هلیوم است. این ابر به‌ دلیل نیروی گرانشی‌ اش شروع به فروپاشی به داخل می‌کند و هنگامی که کوچک می‌شود، به‌طور مداوم و سریع می‌چرخد و بخش‌های بیرونی آن به شکل دیسک و بخش‌ های درونی‌ تر به شکلی کروی در می‌آیند.

این ماده گرم‌تر و چگال‌تر می‌شود و پروتوستاری به‌شکل توپ می‌سازد. اما وقتی حرارت در آن به حدود یک میلیون درجه سلسیوس می‌رسد، هسته‌ های اتمی که معمولا از یکدیگر دفع می‌شوند، شروع به انبساط می‌کنند و به ستاره‌ها روشنایی می‌بخشند.

انبساط هسته‌ای مقدار کمی از جرم این اتم‌ها را به مقادیر بسیار زیادی از انرژی تبدیل می‌کند. مثلا یک گرم جرم آن‌ها برابر با انفجاری تقریبا 22,000 تن TNT است.

تکامل ستاره‌ ها

ستارگان در طول زمان مراحل مختلفی از تکامل را بر اساس جرم اولیه‌شان طی می‌کنند. چرخه زندگی ستاره با فروپاشی ابر به پروتوستار آغاز می‌شود. سپس با شروع همجوشی هیدروژن، به یک ستاره‌ تی-تائوری و در نهایت به ستاره دنباله‌داری تبدیل می‌شود که انرژی‌اش را از همجوشی هیدروژن در هسته تامین می‌کند. عمر ستاره به جرم آن بستگی دارد و ستارگان با جرم بالاتر عمر کوتاهتری دارند.

ستاره بعد از استفاده کامل از سوخت هیدروژن، تغییراتی می‌کند. لایه‌های خارجی ستاره منبسط می‌شوند و آن را به غولی سرخ تبدیل می‌کنند. همجوشی هلیوم در هسته رخ می‌دهد و سپس فشرده‌شدن هسته به دلیل جذب گرانش، سبب افزایش دما و روشنایی ستاره می‌شود و لایه‌های خارجی ستاره را پراکنده می‌کند. هسته باقی‌مانده به کوتوله سفید تبدیل می‌شود که شامل کربن و اکسیژن است.

ستارگان با جرم بالا عمر کوتاهتری دارند و تغییرات سریعی را پشت سر می‌گذارند. آن‌ها پس از ترک دنباله اصلی، به ابرغول قرمز تبدیل می‌شوند و در نهایت انفجار ابرنواختری در آن‌ها رخ می‌دهد. ستاره بسته به جرم هسته، ممکن است به ستاره نوترونی تبدیل شود یا سیاه‌ چاله جدیدی را شکل دهد.

ستارگان با جرم کم یا همان غول‌های سرخ عمر بسیار طولانی دارند و در نهایت خنک شده و به کوتوله سفید و سپس کوتوله سیاه تبدیل می‌شوند.

تاریخچه رصد ستاره‌ ها

ستاره‌ها در طول تاریخ در ادیان و دریانوردی اهمیت بسیاری داشته‌اند. تکامل مطالعات ستاره‌شناسی که قدیمی‌ترینِ علوم است، با اختراع تلسکوپ و کشف قوانین حرکت و گرانش در قرن هفدهم شروع شد.

سپس محققان متوجه شدند ستاره‌ها مانند خورشید از قوانین فیزیک مشابهی پیروی می‌کنند. پیشرفت‌های عکاسی و طیف‌سنجی در قرن نوزدهم امکان بررسی ترکیب‌ها و حرکات ستاره‌ها را از راه دور فراهم کرد و باعث پیدایش اخترفیزیک شد.

در قرن بیستم، توسعه تلسکوپ‌های رادیویی، تلسکوپ‌های پرتو گاما، تلسکوپ‌های فروسرخ  و تلسکوپ‌های نوری مبتنی بر فضا، درک ما از ستارگان و جهان را بیشتر کردند. پیشرفت‌های مداوم در علم نجوم و رصدخانه‌ها، مانند تلسکوپ فوق‌العاده بزرگ و تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، نوید بینش‌های قوی‌تری را در مورد ستارگان و ویژگی‌هایشان می‌دهد.

نحوه نام‌گذاری ستاره‌ ها

ستاره‌ها را با روش‌های مختلفی نام‌گذاری می‌کنند. فرهنگ‌های باستانی صورت‌های فلکی را به چهره‌های اساطیری ربط می‌دادند. به درخشان‌ترین ستاره یک صورت فلکی اغلب نامی علمی می‌دهند که با «آلفا» شروع می‌شود. سایر ستارگان این صورت فلکی با حروف یونانی و عناوین عددی نامگذاری می‌شوند.

برخی از ستاره‌ها نام‌های سنتی دارند، مانند اِبط‌الجوزا که در عربی به معنای «دست غول» است. ستاره‌شناسان همچنین کاتالوگ‌هایی با سیستم‌های شماره‌گذاری خاص مانند کاتالوگ هنری دریپر ایجاد کرده‌اند. ستارگانی که به‌ تازگی کشف شده‌اند، با اختصارات و نمادها و بر اساس نوع و اطلاعات موجود نام‌گذاری می‌شوند.

ستاره‌ های دوتایی و چندتایی

بیشتر ستارگان از جمله خورشید، منفرد نیستند بلکه در منظومه‌ های ستاره‌ای دوتایی یا چندتایی وجود دارند. تقریبا دو سوم ستارگان چند تایی هستند و تنها یک سوم از آن‌ها منفرد هستند. ستاره‌های دوتایی زمانی تشکیل می‌شوند که دو پروتوستار در نزدیکی یکدیگر رشد کنند. آن‌ها از طریق انتقال جرم بر یکدیگر تاثیر می‌گذارند.

ویژگی‌های مهم ستاره‌ ها

۱. روشنایی

درخشندگی همان قدرت ستاره است که اغلب نسبت به خورشید اندازه‌گیری می‌شود و به دمای سطح و اندازه آن بستگی دارد. روشنایی ستاره‌ها با استفاده از مقیاس قدری اندازه‌گیری می‌شود. قدر ظاهری، روشنایی را همان‌طور اندازه می‌گیرد که از زمین دیده می‌شود، اما قدر مطلق روشنایی واقعی را می‌سنجد.

۲. رنگ

رنگ‌های مختلف ستاره‌ها متشکل از قرمز تا زرد و آبی. این رنگ به دمای سطحی‌شان بستگی دارد.

۳. دمای سطحی

دمای سطح ستاره‌ها تا حدی به جرمشان بستگی دارد و بر روشنایی و رنگ تاثیر می‌گذارد. درخشندگی ستاره معمولا متناسب با درجه حرارت به توان چهار است.

۴. اندازه

ستاره‌شناسان ستارگان را برحسب شعاع خورشید اندازه می‌گیرند. اندازه ستاره بر روشنایی آن‌ها موثر است.

۵. جرم

جرم ستاره نیز برحسب جرم خورشید محاسبه می‌شود. ستارگان با جرم مشابه ممکن است از نظر اندازه مشابه نباشند، زیرا چگالی متفاوتی دارند.

۶. میدان مغناطیسی

ستاره‌ها گوی‌های چرخان و دارای بار الکتریکی هستند و معمولا میدان مغناطیسی تولید می‌کنند. میانگین میدان مغناطیسی ستاره با سرعت چرخش ستاره افزایش می‌یابد و با افزایش سن ستاره کم می‌شود.

۷. فلزی‌بودن

این خصوصیت ستاره‌ها نیز بر اساس میزان فلزهای درونشان سنجیده می‌شود.

دسته‌بندی ستاره‌ ها

ستاره‌ ها با توجه به طیف و درخشندگی‌شان با استفاده از سیستم مورگان-کینان طبقه بندی می‌شوند. 8 کلاس طیفی از O (گرمترین) تا L (سردترین) وجود دارد که هر کدام خود 10 طیف دارند. درخشندگی آن‌ها با استفاده از اعداد رومی طبقه بندی می‌شود. بر این اساس، Ia ابرغولی درخشان و V دنباله اصلی یا ستاره کوتوله است. طبقه بندی کامل شامل نوع طیفی و کلاس درخشندگی می‌شود، مانند G2V برای خورشید.

ساختار ستاره‌ ها

ستاره‌ ها از هسته، مناطق تابشی و همرفتی، فوتوسفر، کروموسفر و تاج تشکیل شده‌اند. هسته جایی است که همجوشی هسته‌ای در آن رخ می‌دهد. انرژی توسط تابش در ناحیه تابشی و توسط گازهای داغ در ناحیه همرفتی به بیرون منتقل می شود. فتوسفر نیز همان سطح قابل مشاهده است و پس از آن، کروموسفر مایل به قرمز و تاج بیرونی قرار دارند.

نتیجه

انواع ستاره ها، رنگ های مختلف ستاره ها، چگونگی تولد و مرگ ستاره ها، فواید ستاره ها و خیلی موارد دیگر مربوط به ستاره را بیان و بررسی کردیم. تولد ستاره ها با ابر عظیمی ایجاد می شود و مرگ ستاره ها یا به سیاه چاله یا به ستاره نوترونی ختم می شود. طی سالیان گذشته با پیشرفت علم و تکنولوژی رصد آسمان نیز آسان تر شده است.

با اختراع تلسکوپ های جدید رصد آسمان شب روز به روز بهتر و راحت تر می شود. خرید تلسکوپ نیز از گذشته آسان تر شده است بنابراین افراد مبتدی نیز می توانند با خرید تلسکوپ مورد نیاز خود آسمان شب را رصد کنند. شما می توانید با مراجعه به سایت تلسکوپ از خریدی آسان و ایمن بهره ببرید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ستاره‌ ها را بیشتر بشناسیم

راه شیری، کهکشانی مارپیچی و دارای نواری سفید از جنس ستاره، گردوغبار و گاز است که در آسمان شب مشاهده می‌شود. این کهکشان حدود 13.6 میلیارد سال قدمت و 200 میلیارد ستاره در خود دارد.

قطر کهکشان راه شیری حدود ۱۰۰ هزار سال نوری و ضخامت کهکشان ما ۱۰۰۰ سال نوری است. این سامانه خورشیدی نیز ‏مانند زمین که به دور خورشید می‌چرخد، به دور مرکز کهکشان می‌چرخد، با این‌ حال حدود ۲۵۰ میلیون سال طول می‌کشد تا یک دور کامل بزند.

بررسی کهکشان راه شیری در آسمان شب، احساس شگفت انگیز و هیجان‌ انگیزی دارد. اگر می‌خواهید با مجره شگفت‌ انگیزمان بیشتر آشنا شوید و آن را بشناسید، همراهمان بمانید.

دلیل نام‌گذاری کهکشان راه شیری

به گفته موزه تاریخ طبیعی آمریکا، مجره ما به‌ دلیل ظاهر سفید و شیری‌ اش که سرتاسر آسمان شب را می‌پوشاند، راه ‌شیری نام گرفته است. در اساطیر یونان آمده است که الهه هرا، شیر را در سراسر آسمان پاشید و این نوار شیری شکل گرفت.

جایگاه زمین در کهکشان راه شیری

زمین تقریبا در نیمه‌ راه کهکشان راه شیری و در فاصله حدود 26000 سال نوری از مرکز آن قرار گرفته است. ما در بخشی از کهکشان به ‌نام بازوی شکارچی زندگی می‌کنیم که شاخه‌ای است بین بازوهای بزرگتر کمان و برساووش

راه شیری، چه نوع کهکشانی است؟

کهکشان راه شیری نوعی کهکشان مارپیچی میله‌ای بزرگ است که در مقایسه با اکثر کهکشان‌ های هم‌اندازه‌اش، نوار نسبتا کوچکی دارد. ساختار میله‌مانند مرکزی آن، نسبتا دایره‌ای یا بیضی‌شکل و از جنس ستارگانی است که در مرکز کهکشان‌های مارپیچی قرار دارند.

بزرگترین سیاره کهکشان راه شیری چیست؟

احتمالا بزرگترین سیاره شناخته‌ شده در راه شیری، HD 100546 b نام دارد که غول گازی در حال شکل‌گیری بسیار بزرگی است و قطری تقریبا 6.9 برابر مشتری و 77 برابر زمین دارد.

اندازه، ساختار و جرم کهکشان راه شیری

مطالعه کهکشان راه شیری چالش برانگیز بوده است، اما تلسکوپ های فضایی اخیر مانند گایا درک ما از آن را متحول کرده‌اند. راه شیری 10 میلیارد ستاره غول قرمز قدیمی دارد، خانه اکثر ستارگان کهکشان از جمله خورشید ماست و از نظر ظاهری شبیه به برجستگی بادام زمینی و به شکل یک دیسک یا قرص است.

اما ظاهر این دیسک صاف نیست و احتمالا به‌ دلیل برخورد قبلی، تاب خورده است. راه شیری ما را هاله‌ای از غبار، گاز و ماده تاریک احاطه کرده است که 90 درصد جرم آن را تشکیل می‌دهد.

جایگاه خورشید در راه شیری

خورشید در فاصله 26000 سال نوری از سیاه ‌چاله کمان ای قرار دارد و تقریبا وسط دیسک کهکشانی می‌چرخد. خورشید با سرعت 828000 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند و 230 میلیون سال طول می‌کشد تا یک دور کامل، به‌ دور مرکز راه شیری بچرخد. این ستاره درخشان در نزدیکی لبه بازوی شکارچی قرار دارد.

سیاه ‌چاله در کهکشان راه شیری چیست؟

سیاه ‌چاله کهکشان راه شیری که در سال 2008 کشف شد، کمان ای نام دارد. این سیاه ‌چاله عمدتا خفته است و همین امر باعث می‌شود تماشای آن بسیار سخت باشد. کمان ای جرمی 4.3 میلیون برابر خورشید دارد و قطر تقریبی آن نیز 23.5 میلیون کیلومتر است.

این میزان در مقایسه با خود راه شیری که تقریبا 100000 سال نوری عرض و 1000 سال نوری ضخامت دارد، بسیار کوچک است.

این اجرام زمانی شکل می‌گیرند که ستاره‌ های بزرگ و چندین برابر جرم خورشید، پس از توقف همجوشی هسته‌ ای در هم می‌ریزند. اما از آن‌ جایی که  این اجرام دیگر قادر به متوقف کردن فروپاشی گرانشی نیستند، به پدیده گرانشی قدرتمندی تبدیل می‌شوند. پدیده‌ای که زمان و فضا را در اطراف آن به‌ شکلی منحرف می‌کند که نور دیگر قادر به فرار از آن نیست.

نوع کهکشان و بحث جنجال‌برانگیز سال ۱۹۲۰

ستاره‌شناسان قبلا معتقد بودند که همه ستارگان متعلق به راه شیری ما هستند. در مناظره بزرگ سال 1920، اخترشناسان در مورد مقیاس کیهان و این‌ که آیا کهکشان های دیگری نیز وجود دارند، بحث کردند. سپس اندازه گیری‌ های ادوین هابل وجود کهکشان‌ های دیگر از جمله آندرومدا را تایید کرد.

برخورد آینده نسبت‌ های کهکشانی

راه شیری بخشی از گروهی متشکل از 30 کهکشان به ‌نام خوشه کهکشانی محلی، از جمله آندرومدا است. راه شیری و آندرومدا در 4 میلیارد سال آینده، با سرعت 400000 کیلومتر در ساعت با یکدیگر برخورد خواهند کرد.

ناسا برخورد کهکشان‌ ها را رصد کرده است تا بفهمد نتیجه این اتفاق چیست. این برخورد باعث درخشان شدن راه شیری و گسترش جمعیت آن به ‌دلیل افزایش شکل‌گیری ستاره‌ ها می‌شود. در این فرایند، بازوهای کهکشانی تغییر خواهند کرد، اما خود ستاره‌ها در امان هستند. منظومه شمسی ما نیز احتمالا تغییری نخواهد کرد اما صورت‌های فلکی که مشاهده می‌کنیم، با تغییر مدار ستاره‌ها نیز تغییر می‌کنند.

تاریخچه کهکشان راه شیری

تکامل کهکشان راه شیری با ابرهایی از گاز و غبار شروع شد که فرو ریختند و ستاره‌ها را تشکیل دادند. همان‌طور که گرانش کهکشان بیشتر می‌شد، تمامی بخش‌ها به یکدیگر نزدیک‌ تر می‌شدند. البته هنوز تاریخچه دقیق آن، مانند رازی بزرگ است.

باستان‌شناسان راه شیری از داده‌های ماموریت گایا برای درک تاریخچه کهکشان راه شیری استفاده می‌کنند. گایا موقعیت، فواصل و طیف نوری بیش از 1 میلیارد ستاره را اندازه‌گیری می‌کند و به دانشمندان اجازه می‌دهد ترکیب و سنشان را مشخص کنند.

ستاره‌شناسان با بازسازی مسیر ستارگان می‌توانند فیلمی از تکامل کهکشان بسازند. شواهد حاکی از آن هستند که راه شیری با کهکشان‌ های کوچک‌تر برخورد کرده و باعث تشکیل ناگهانی و شدید ستاره‌ها شده است.

عکس‌برداری از راه شیری

عکاسی از کهکشان راه شیری تجربه‌ای ارزشمند است. برای رصد نور ضعیف آن به آسمانی تاریک بین ماه‌های بهمن و مهر نیاز دارید. همچنین باید از آلودگی‌ها نوری دور باشید. در این صورت می‌توانید از تجهیزات استاندارد عکاسی آماتور استفاده کنید. قبل از عکاسی و در روز منطقه را کاوش کنید تا کوه‌ها یا صخره‌ها را در ترکیب عکستان بیابید. از سه‌ پایه استفاده کرده و تنظیمات، لنزها و نقاط فوکوس مختلف را آزمایش کنید.

تحقیقات آینده در زمینه کهکشان راه شیری

آینده تحقیقات با ماموریت گایا امیدوارکننده به‌نظر می رسند. گایا در حال حاضر سه به‌روزرسانی را برای کاتالوگ ستارگانش ارائه کرده است و ستاره‌شناسان در سراسر جهان داده‌ها را برای اکتشافات جدید تجزیه و تحلیل می‌کنند.

در حقیقت گایا مقالات تحقیقاتی بیشتری نسبت به تلسکوپ فضایی معروف هابل تولید می‌کند. این ماموریت حداقل تا سال 2025 ادامه خواهد داشت و انبوهی از داده ها را در اختیار ستاره‌شناسان قرار می‌دهد. مجموعه داده‌های گایا در مقایسه با ماموریت‌های قبلی، مانند هیپارکوس بسیار بزرگ‌تر و دقیق‌تر است و به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا رفتار کل کهکشان راه شیری را با وجود رصد تنها بخش کوچکی از ستاره‌های آن، مدل‌سازی کنند.

نتیجه

در مطالب قبلی به تاریخچه راه شیری، فاصله زمین تا کهکشان راه شیری و مواردی که باید در مورد راه شیری بدانید اشاره کردیم. برای اینکه راه شیری را در آسمان شب به خوبی ببینید باید برای خرید تلسکوپ آماده شوید. خرید تلسکوپ یا دوربین برای عکاسی در شب مستلزم تحقیقات است تا بهترین کیفیت و قیمت تلسکوپ را پیدا کنید. اگر زمانی قصد خرید تلسکوپ را داشتید به سایت تلسکوپ مراجعه کنید و محصولات ما را مشاهده نمائید. 

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تمام چیزهایی که باید درباره کهکشان راه شیری بدانید

جو زمین در میان تمام سیاره‌ ها و قمرهایی که می‌شناسیم چه در منظومه خودمان و چه در سایر سیاره‌ های سال نوری ما، منحصر به‌ فرد و حاصل 4.7 میلیارد سال تکامل است.

فاصله ما نسبت به خورشید و حتی ظهور فتوسنتز در زمین، همگی باعث شکل‌گیری جو زمین شده‌اند. بدون اتمسفر، زندگی در سیاره‌مان ممکن نخواهد بود. روزها پرتوهای سوزان و تشعشع‌ های خورشید، ذوبش می‌کنند و شب‌ ها دوباره یخ می‌زند. همراهمان باشید تا این جو شگفت‌انگیز سیاره‌مان را بیشتر بشناسیم.

۱. زمین تا کنون سه اتمسفر داشته است

لایه های جو زمین کنونی از 78 درصد نیتروژن، 21 درصد اکسیژن و دیگر عناصر و ترکیب‌ های مختلف مانند بخار آب تشکیل شده است. با این‌ حال، در دوران هادین و وقتی سیاره ما سنی نداشت، هوا محصول سحابی خورشیدی بود که بیش از 4.5 میلیارد سال پیش سیاره‌ ها را شکل داد.

اتفاق‌ های مختلف و آتش‌فشان‌ ها، جهان اولیه آن زمان را ویران کردند. در نهایت ترکیبی از گازهای خارج‌شده از آتش‌فشان‌ ها و تمام آن اتفاق‌ هایی که برای زمین افتاد، جوی را به‌ وجود آورد که به‌ جای هیدروژن، بیشتر آن از نیتروژن و دی‌ اکسید کربن بود. جو سوم و فعلی حدود 2.4 میلیارد سال پیش شروع به شکل‌گیری کرد.

۲. اکسیژن عامل اولین انقراض بزرگ بود

تا حدود 2.4 میلیارد سال پیش، هیچ اکسیژنی در جو نبود. با وجود این، حیات میکروسکوپی از جمله سیانو باکتری‌ های فتوسنتزکننده تثبیت شده بودند. این موجودات که وظیفه‌شان ساخت جلبک سبز بود، با تولید اکسیژن به‌ واسطه فتوسنتز، جو سیاره را دگرگون کردند.

پیش از انقلاب اکسیژنی، این ماده در آب به ‌دام‌ افتاده بود و از رسوب‌ های آن زنگار می‌ساخت تا در جو رها نشوند. در آن زمان، بیشتر زندگی بی‌ هوازی بود و اکسیژن ماده‌ ای سمی به‌ حساب می‌آمد.

۳. در گذشته گرمایش جهانی بسیار بیشتر بود

درست است که انسان‌ ها از دوران شکوفایی انقلاب صنعتی، مسئول افزایش 60 درصدی سطح دی‌ اکسید کربن در سیاره بوده‌اند، اما اثر گلخانه‌ ای در تاریخ زمین بسیار قوی‌ تر از میزان امروزی بوده است.

در دوران کامبرین که یکی از بزرگ‌ ترین تابش‌ های تمام ادوار را داشت، سطح CO2 یازده برابر بیشتر از امروز بود. یعنی جهان 7 درجه سانتی‌گراد گرم‌ تر بود، قطب‌ ها یخ نزده بودند و سطح دریاها بسیار بالاتر بود.

صدها میلیون سال بعد در زمان آخرین دایناسورها، این گرمایش هنوز پنج برابر بیشتر از میزان امروزی بود. اما در نهایت جهان رو به سرد شدن رفت و عصر یخبندان شکل گرفت.

۴. آسمان بنفش است

دلیل آبی ‌بودن آسمان پدیده‌ای است به نام پراکنش ریلی که فیزیک‌دان بریتانیایی با همین نام آن را در قرن نوزدهم کشف کرد. نور خورشید تمام رنگ‌ های طیف مرئی را نشان می‌دهد، اما رنگ‌ هایی با طول موج‌ های کوتاه‌تر مانند آبی و بنفش طوری در جو زمین پراکنده می‌شوند که بر رنگ‌ های طول موج بلندتر مانند قرمز و نارنجی غالب می‌شوند.

با توجه ‌به این‌که طول‌ موج رنگ بنفش، از تمام دیگر رنگ‌ ها کمتر است، باید آسمان را بنفش می‌دیدیم. دلیل آبی‌ بودن آسمان، فیزیولوژی بدن ماست. چشم انسان به نور آبی نسبت به بنفش حساسیت بیشتری دارد.

۵. جو زمین حدود ده هزار کیلومتر است

جو زمین از پنج لایه با نام‌ های تروپوسفر، استراتوسفر، مزوسفر، ترموسفر و اگزوسفر تشکیل شده است. بیرونی‌ترین لایه از حدود 700 کیلومتر بالاتر از سطح دریا تا حدود ده‌هزار کیلومتر امتداد دارد که در نهایت جای خود را به بادهای خورشیدی می‌دهد.

اگزوسفر نیز بخشی از جو محسوب می‌شود، زیرا ذرات معدود گاز درونش، از نظر گرانشی به زمین متصل‌ هستند. البته برخی دانشمندان، لایه زیرین یعنی ترموسفر را که محل استقرار ایستگاه فضایی بین‌المللی در مدار پایین زمین است، بالاترین لایه جو می‌دانند.

۶. در گذشته سطح اکسیژن بسیار بیشتر بود

اکسیژن زمین محصول جانبی فتوسنتز است. این گاز حتی در غیاب گیاهان بزرگ پس از انقلاب اکسیژنی، در سطح زمین باقی ماند. اما وقتی در دوره دونین زندگی به‌شکل جنگل‌ های باتلاقی وسیع شکل گرفت، سطح اکسیژن به‌ طور عجیبی بیشتر شد.

در طول دوره کربونیفر، حدود 300 میلیون سال پیش، اکسیژن به بیشترین میزان خود یعنی 32.5 درصد رسید. چنین پدیده‌ای حاصل خارج‌ شدن طبیعت از کنترل بود و دنیایی را ساخت که در آن جنگل‌ ها شعله‌ور می‌شدند و اتمسفر با اکسیژن بالا، مدت زیادی می‌سوخت و آسمان را قرمز رنگ می‌کرد.

۷. پس از فاصله 96560 کیلومتری، خون به جوش می‌آید

تمام حیات زمین با فشار هوای یک اتمسفر سازگار شده است که در آن، آب در 100 درجه سانتی‌گراد می‌جوشد.

با افزایش ارتفاع، فشار هوا به‌ اندازه نقطه‌ جوش کم می‌شود. در بالای قله اورست که حدود 9000 متر است، آب در دمای 72 درجه سانتی‌گراد به جوش می‌رسد. اگر به ارتفاع 18000 متری صعود کنید، به حد مجاز آرمسترانگ می‌رسید، جایی که فشار هوا به‌ قدری زیاد است که بدون لباس مخصوص کشنده خواهد بود. زیرا در این فشار، مایعات بدن مانند بزاق و خون در دمای طبیعی بدن انسان به جوش می‌رسند. چنین پدیده‌ای باعث می‌شود موجودات زنده در عرض یک دقیقه، بمیرند.

۸. در ارتفاعات، پس از سرد شدن هوا، دوباره به گرما می‌رسید

همه می‌دانند که هرچه ارتفاعتان از سطح دریا بیشتر شود، هوا سردتر خواهد شد. اما گرم‌ترین دماها در حقیقت در ترموسفر هستند. سردترین منطقه نیز بین مزوسفر و ترموسفر و حدود 100 کیلومتر بالاتر از سطح دریا است. در این‌جا دما به 100- درجه سانتی‌گراد می رسد.

بیشترین نوسان‌ های دمایی را در ترموسفر خواهید دید. در این‌ جا گاهی دما به 2500 درجه سانتی‌گراد نیز می‌رسد. البته به‌دلیل نزدیکی به خلا، گرما حس نمی‌شود. دمای بالا به‌ دلیل تشعشعات شدید خورشید است که اگر جو زمین نبود، اثری از حیات روی این سیاره باقی نمی‌گذاشت.

۹. جو زمین از ما در برابر شهاب‌ سنگ‌ ها محافظت می‌کند

جو زمین پوشش محافظی است که از ما در برابر پدیده‌ هایی مانند تشعشعات خورشیدی گرفته تا فشار های پایین و دماهای بسیار زیاد محافظت می‌کند. جو همچنین ما را در مواجهه با شهاب‌سنگ‌ها نیز در امان نگه می‌دارد و تقریبا تمام شهاب‌سنگ‌ها و زباله‌ های فضایی را می‌سوزاند.

این پدیده به‌ دلیل اصطکاک اتمسفر است که اجسام کوچک‌ تر را در دمای 1650 درجه سانتیگراد می‌سوزاند. البته اجسامی نیز هستند که اندازه خیلی بزرگی دارند یا خیلی سریع حرکت می‌کنند و جو نمی‌تواند قبل از برخورد به سطح، آن‌ها را بسوزاند، درست مانند رخداد انقراض دایناسور ها در 66 میلیون سال پیش.

۱۰. در آسمان 150 تریلیون لیتر آب وجود دارد

آب بیشترین تاثیر را در تکامل حیات کنونی زمین داشته است. هیچ موجودی بدون آب نمی‌تواند دوام بیاورد. اما جو و فاصله‌ای که از خورشید داریم، به حفظ دمای سه حالت مایع، جامد و گاز آب کمک می‌کنند.

اتمسفر به‌ طور متوسط 150 تریلیون لیتر آب دارد که برای غرق‌ کردن کل سیاره در 2.5 سانتی‌متر آب باران کافی است. شاید این مقدار، زیاد به‌نظر برسد اما بخار آب اتمسفر، تنها 0.001 درصد از تمام آب روی زمین را تشکیل می‌دهد.

نتیجه

در مطالبی که در این مقاله ذکر شد متوجه شدیم که وجود جو زمین چقدر برای ساکنین این سیاره مفید است. همچنین پی بردیم که جو زمین ما را در برابر چه خطراتی محافظت می کند. شما می توانید با مراجعه به سایت تلسکوپ از دیگر مقالات در مورد جو زمین و سایر حقایق کهکشان ها مطلع شوید. همچنین اختر شناسان حرفه ای و کسانی که علاقه به دیدن آسمان شب دارند می توانند با مراجعه به سایت تلسکوپ اقدام به خرید تلسکوپ نمایند. خرید تلسکوپ و خرید میکروسکوپ در سایت تلسکوپ خریدی مطمئن و با ضمانت محسوب می شود.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و 10 حقیقت شگفت‌ انگیز درباره جو زمین

تلسکوپ وسیله‌ ای علمی است که نقش بسیار حیاتی در زمینه‌ های فضاشناسی، فیزیک، و آسمان‌ شناسی ایفا می‌کند. این دستگاه تحقیقاتی در زمینه مشاهده و بررسی اجرام آسمانی استفاده می‌شود.

تلسکوپ‌ ها از اصلی‌ ترین ابزار های تحقیقاتی در زمینه فضا شناسی به‌ شمار می‌آیند. این وسیله نه تنها امکان مشاهده اجرام فضایی دورافتاده را فراهم می‌کند، بلکه در پیشرفت تاریخ علم تاثیرگذار است. از زمان اختراع اولین تلسکوپ تا به امروز، از این ابزار در مسیر کشف‌ های بی‌ شماری استفاده شده است. بهترین تلسکوپ برای ستاره شناسان حرفه ای و مبتدی تلسکوپ هایی هستند که در ادامه مورد بررسی قرار می گیرند مطالعه کنید و سپس به راحتی انتخاب کنید.

تلسکوپ‌ ها مدل‌ ها، توانایی‌ ها و ویژگی‌ های متنوعی دارند از تلسکوپ‌ های زمینی گرفته تا تلسکوپ‌ های فضایی و در فهم ما از کیهان موثر بوده‌اند. در این مقاله به معرفی پنج تا از بهترین تلسکوپ‌ های سال 2023 می‌پردازیم تا بر اساس نیازتان تلسکوپ مناسب خود را پیدا کنید. پس همراهمان بمانید.

Sky-Watcher Explorer 130 EQ2: بهترین تلسکوپ برای کاوش دقیق در فضا از حیاط خانه

اگر خوش‌ شانس باشید و در یک منطقه تاریک زندگی کنید، تلسکوپ Sky-Watcher Explorer 130 EQ2  یک انتخاب عالی و ارزان است. این تلسکوپ برای مبتدیان بهترین گزینه است تا با آن وارد دنیای ستاره‌شناسی و رصد ستاره‌ ها شوند.

ویژگی که این تلسکوپ را از هم‌رده‌هایش متمایز می‌کند، پایه استوایی آن است. این تلسکوپ با دیافراگم 130 میلی‌متری به شما این امکان را می‌دهد تا زیبایی اجرام آسمانی به‌ ویژه آنهایی را که درخشان‌ تر هستند، ببینید. این مدل برای تماشای ستارگان در حیاط خانه مناسب است ولی جا به‌ جایی آن در سفر به دلیل وزن 12.6 کیلوگرمی‌اش سخت خواهد بود.

Orion Skyline 6-inch Dobsonian Reflector Telescope: بهترین تلسکوپ برای دیدن جزئیات دقیق اجرام آسمانی

اگر می‌خواهید جزئیات دقیق‌ تری از اجرام آسمانی ببینید، تلسکوپ 6 اینچی Orion Skyline به دلیل ماهیت کاربری آسان و اپتیک‌ های باکیفیت، انتخابی فوق‌ العاده برای اخترشناسان مبتدی و متوسط ​​است. پس با هم دیگر مشخصات بهترین تلسکوپ برای دیدن جزئیات دقیق اجرام آسمانی را بررسی می کنیم.

این تلسکوپ از یک عدسی 152 میلی‌متری استفاده می‌کند که به نور زیادی اجازه عبور می‌دهد و دیدن اجرام آسمان شب را واضح‌تر می‌کند. استفاده اپتیک‌های چند پوششه، تجربه تماشای آسمان را لذت‌بخش‌ تر می‌کند و تصویر واضحی از اجرام ارائه می‌دهد.

این تلسکوپ با فاصله کانونی 1200 میلی‌متر، می‌تواند جزئیات خیره‌کننده ریز اجرام آسمانی مختلف مانند دره‌ های روی ماه و ویژگی‌ های سیاره‌ های دیگر را نشان دهد.

بزرگنمایی چشمگیر تا 133 برابر اجازه می‌دهد که اجرام آسمانی را با جزئیات باورنکردنی مشاهده کنید. این مدل از چشمی‌ هایی استفاده می‌کند که برای رصد ماه و سیاره‌ ها بسیار مناسب هستند و جزئیات ریزتری را نشان می‌دهند که با بسیاری از دوربین‌ های دیگر امکان‌پذیر نیست.

این تلسکوپ محکم و کاربرپسند است و حتی برای کسانی که تازه وارد علم نجوم شده‌اند یا تجربه چندانی ندارند، انتخاب خوبی است. درحالی که در بازار جایگزین‌ های ارزان‌ تری در دسترس هست، اغلب به کیفیت Skyline 6-inch  نمی‌رسند.

Celestron Omni XLT 102: بهترین تلسکوپ برای کسانی که به اپتیک با کیفیت بالا نیاز دارند

Celestron Omni XLT 102 برای اخترشناسان سطح متوسط ​​طراحی شده است. به‌ خصوص افرادی که می‌دانند چگونه از مختصات صعود و انحراف مناسب روی پایه استوایی CG-4 کیفیت بالای این مدل استفاده کنند.

Celestron Omni XLT 102 از پوشش StarBright XLT Celestron استفاده می‌کند تا بیشترین بهره را از نور ورودی ببرد و لذت مشاهده آسمان شب را افزایش دهد.

این تلسکوپ همچنین از فناوری شکل‌دهی کروی برای کاهش انحراف کروی استفاده می‌کند، مشکل رایجی که از تمرکز درست نور جلوگیری می‌کند. در نتیجه، تصاویر واضح‌ تر و با جزئیات بیشتر می‌شوند و دستگاه رنگ‌ های طبیعی و واقعی اجرام آسمانی را نشان می‌دهد.

این تلسکوپ با ترکیبی از دیافراگم 102 میلی‌متری و نسبت کانونی f/10،  مناظر بسیار خوبی از سیاره‌ها، نوارهای جوی مشتری و قمرهای مشتری گرفته تا حلقه‌ های زحل و دهانه‌ های روی ماه را نشان می‌دهد.

این دستگاه دارای چشمی 25 میلی‌متری، مورب ستاره‌ای 1.25 اینچی، سه‌پایه فولادی ضد زنگ، سینی لوازم جانبی، سطح رویی، نرم‌افزار Starry Night Special Edition و یک یابنده 6×30 است. این مدل برای اشخاصی که می دانند چگونه از مختصات صعود و انحراف مناسب استفاده کنند بهترین تلسکوپ است.

Celestron Advanced VX 8 EdgeHD: بهترین تلسکوپ برای ستاره شناسان کارکشته

فناوری EdgeHD سلسترون تلسکوپ‌ های اشمیت-کاسگرین را بسیار بهبود می‌بخشد، به‌خصوص وقتی صحبت از عکاسی نجومی به میان می‌آید.

به‌طور معمول، این تلسکوپ‌ ها یک صفحه کانونی منحنی ایجاد می‌کنند که با سطح صاف سنسور دوربین CCD مطابقت ندارد. این عدم تطابق باعث انحنای میدان شده و باعث می‌شود ستاره‌ های لبه‌ های تصویر تار به نظر برسند.

بااین‌حال، فناوری EdgeHD Celestron این مشکل را با ارائه یک میدان کاملا مسطح برطرف می‌کند. به‌عبارت دیگر عکاسان نجومی می‌توانند عکس‌های واضح و دقیقی را در کل کادر بدون تاری ثبت کنند. عملکرد نوری Celestron Advanced VX 8 EdgeHD چشمگیر و با نماهایی واضح و بدون انحنای نوری یا رنگ کاذب است.

با خرید این مدل از مجموعه لوله نوری که با پایه VX پیشرفته Celestron عرضه شده است می‌توانید استفاده کنید که برای تصویربرداران طراحی شده است. این پایه بدون نیاز به چرخش نصف النهار از سراسر نصف النهار (یک خط شمالی-جنوبی خیالی) عکاسی می‌کند. این تنظیمات همچنین اصلاحات دوره‌ ای را برای حذف خطاها هنگام ردیابی اجرام انجام می‌دهد و دارای یک پورت راهنمای خودکار است.

Celestron Advanced VX 8 EdgeHD می‌تواند باری تا 13.6 کیلوگرم را نیز حمل کند، بنابراین لوله و همه لوازم جانبی کاملا محکم و پایدار هستند. با خود تلسکوپ، کنترلردستی + NexStar، یک چشمی 40 میلی‌متری و اجازه دسترسی به برنامه SkyPortal Celestron و نرم‌افزار Starry Night Special Edition را نیز دریافت خواهید کرد. با توجه به ویژگی هایی که در این قسمت بیان شد این مدل بهترین تلسکوپ برای ستاره شناسان حرفه ای به شمار می رود.

Sky-Watcher Skymax 150 PRO: بهترین تلسکوپ برای عکاسان نجومی

اگر تمرکز اصلی شما عکاسی نجومی است، Sky-Watcher's Skymax 150 را به‌ عنوان یک گزینه فوق‌ العاده پیشنهاد می‌کنیم. بعضی از مدل‌ ها حتی یک پایه استوایی عالی دارند که آن را برای عکاسی نجومی کوتاه و طولانی مناسب می‌کند. در ادامه دیگر ویژگی های بهترین تلسکوپ مناسب عکاسی نجومی را آورده ایم.

این تلسکوپ ماکسوتوف-کاسگرین که به‌ خوبی ساخته شده است، یک چشمی با فاصله کانونی 28 میلی‌متر دارد که بزرگنمایی 64 برابری را برای نماهای دقیق و جذاب از اجرام آسمانی ارائه می‌دهد.

Sky-Watcher Skymax 150 PRO  6 کیلوگرم وزن دارد تا برای اکثر پایه‌ های استوایی مناسب باشد و به اندازه کافی سبک است تا بتوانید آن را به هرجا خواستید حمل کنید.

بسیاری از مدل‌ های مختلف پایه‌ ها می‌ توانند وزن تلسکوپ و همچنین هر نوع لوازم جانبی اضافی را که ممکن است بخواهید استفاده کنید، مانند دوربین‌ های CCD یا DSLR، چرخ‌های فیلتر و سایر افزودنی‌ها، تحمل کنند. برای تطبیق‌ پذیری بیشتر، Skymax 150 با صفحه دم کبوتری به سبک Vixen عرضه  شده است که به پایه‌ های مختلف متصل می‌شود.

اپتیک Skymax 150 چشمگیر است و نماهایی واضح و بدون انحنا ارائه می‌دهد. این تلسکوپ همه‌ کاره است و برای عکاسی از همه چیز (از سیاره‌ها گرفته تا کهکشان‌ ها و سحابی‌ های دوردست) عالی است. همچنین این مدل بسیار کاربرپسند است و به‌ راحتی می‌توان به آن لوازم جانبی اضافه کرد تا یک انتخاب عالی برای ستاره‌شناسان و عکاسان نجومی با هر سطح مهارتی باشد.

Skymax 150 پس از پیدا کردن هدف مورد نظر فوکوس خود را به‌ خوبی حفظ می‌کند که برای شب‌ های طولانی در عکاسی نجومی حیاتی است.

نتیجه

هر کدام از مدل های ذکر شده در این مقاله در دسته خود به عنوان بهترین تلسکوپ شناخته می شوند. اما مهمترین نکته در زمان خرید تلسکوپ برای شخص خریدار این است که آیا کارایی لازم را برای خریدار دارد یا خیر؟ در خرید تلسکوپ نباید عجول بود بلکه باید به طور دقیق تلسکوپ مدنظر را از لحاظ قیمت تلسکوپ و کیفیت تلسکوپ مورد بررسی قرار داد. تا بعد از خرید تلسکوپ دچار پشیمانی نشوید.

قیمت تلسکوپ به نحوه عملکرد و کیفیت تلسکوپ بستگی دارد و همچنین مکانی که از آن برای خرید استفاده می کنید نیز حائز اهمیت است. شما می توانید با مراجعه به سایت آسمان شب بهترین تلسکوپ را با بهترین قیمت تهیه کنید. با مراجعه به سایت آسمان شب قادر خواهید بود تمام امکانات و ویزگی های بهترین تلسکوپ ها را مطالعه کنید تا انتخابی مطمئن داشته باشید. 

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و آشنایی با بهترین تلسکوپ های 2023

گشت‌ و گذار در شب‌ های تاریک و تماشای زیبایی‌ های فضا و ستارگان تجربه‌ ای فوق‌ العاده است که برای بسیاری از ما جذابیت خاصی دارد. اما با پیشرفت تکنولوژی، اکنون دیگر نیازی به دانش عمیق در زمینه آسمان شناسی برای لذت بردن از این تجربه نداریم. برای دید بهتر در آسمان شب شما به بهترین تلسکوپ های بازار نیاز دارید.

اکنون تلسکوپ‌ های پیشرفته‌ ای ساخته شده‌ اند که عملکردی حرفه‌ ای مانند کامپیوتر دارند. شما می‌توانید آن‌ ها را به گوشی یا تبلت خود وصل کنید و قابلیت‌ های بیشتری مانند کنترل از راه دو و نقشه ستاره‌ها و شناسایی اجرام آسمانی در اختیار داشته باشید.

چنین قابلیت‌ ها و پیشرفت‌ هایی به ما امکان می‌دهد تا به‌ آسانی و با دقت بالا، اجرام آسمانی را مشاهده و بررسی کنیم. در این مقاله به بررسی این تلسکوپ‌ های پیشرفته و بهترین تلسکوپ های 2023 می‌پردازیم تا شما را بیشتر با این دنیای جذاب آشنا کنیم، پس همراهمان باشید.

Sky-Watcher Skymax 127 SynScan AZ GoTo: بهترین تلسکوپ اقتصادی

اگر بودجه محدودی دارید اما می‌خواهید به‌ تماشای حرفه‌ای‌ تر آسمان بنشینید، خرید تلسکوپ اسکای مکس را توصیه می‌کنیم. همچنین اگر به‌ دنبال سادگی هستید، Skymax 127 برای شما گزینه‌ ای عالی محسوب می‌شود زیرا تنظیمات نسبتا ساده و کاربر پسندی دارد که همه می‌ توانند از آن به‌ خوبی استفاده کنند.

کنترلر دستی تلسکوپ اسکای‌ مکس اطلاعاتی درباره بیش از 40000 اجرام آسمانی در اختیارتان می‌گذارد که از کاتالوگ‌ هایی مانند Messier، NGC، IC و SAO جمع‌ آوری شده ‌است و جزئیات اجرام آسمانی بسیار دور و دیگر بخش‌ های منظومه شمسی را پوشش می‌ دهد.

راه‌ اندازی این تلسکوپ ساده است و به‌ لطف وزن مناسب 18 کیلوگرمی‌ اش، می‌توانید آن را به‌راحتی حمل کنید و به حیاط خانه‌ تان ببرید. برای تغذیه تلسکوپ اسکای‌ مکس دو راه دارید. می‌توانید از 8 باتری AA یا منبع تغذیه 12 ولتی استفاده کنید.

قدرت اپتیکال این تلسکوپ بسیار خوب است و با استفاده از آن می‌توانید فازهای ماه غول‌ پیکر را مشاهده کنید. پس از تنظیم فوکوس‌ کننده، دهانه کوه‌ های ماه را با وضوح و کنتراست بالا خواهید دید. این تلسکوپ یکی از بهترین تلسکوپ های ارزان بازار است.

Celestron NexStar 6SE: یکی از بهترین تلسکوپ‌ های دارای اپتیک عالی

اگر برایتان کالیبراسیون آسان و بدون دردسر اهمیت دارد، این تلسکوپ مناسب شما و تمام اعضای خانواده‌تان با هر سطح مهارت در نجوم و رصد آسمان خواهد بود. البته اگر به‌ دنبال تلسکوپی سبک و قابل حمل می‌گردید، چنین تلسکوپی مناسبتان نیست. زیرا وزن نسبتا سنگینی نسبت به بسیاری از دیگر تلسکوپ‌ های بازار دارد.

تلسکوپ‌ های NexStar سلسترون به دلیل اپتیک عالی به بهترین تلسکوپ با این ویژگی تبدیل شده است. مونتاژ کاربرپسند و قابلیت‌ های فراوان این تلسکوپ شهرت زیادی دارند. این تلسکوپ با قابلیت‌های خوب و باکیفیتش انتخابی فوق‌ العاده برای تمام افراد با هر نوع مهارتی در ستاره‌شناسی است.

اگر تلسکوپی می‌خواهید که قابلیت خارق ‎العاده‌ای در تجمع نور داشته باشد و با آن بتوانید اجرام نجومی گسترده‌ای را بررسی کنید، NexStar 6SE گزینه‌ای عالی برای شماست. این محصول با دیافراگم بی‌نظیر 150 میلی‌ متری‌ اش حتی از تلسکوپ Meade StarNavigator NG 114 نیز عملکرد بهتری دارد.

کنترلر دستی NexStar+ یک پایگاه داده گسترده با بیش از 40000 جرم آسمانی دارد. البته برای این‌که از تمام قدرت این تلسکوپ استفاده کنید، باید عدسی‌ های اضافی و با کیفیت بخرید. زیرا با این‌که این مدل پایگاه داده‌ای با انواع اجرام آسمانی دارد، نمی‌تواند همه این اجرام را با جزئیات زیاد به شما نشان دهد.

Unistellar eQuinox 2: بهترین تلسکوپ هوشمند با قابلیت اتصال به گوشی

چنانچه به دنبال بهترین تلسکوپ هوشمند هستید با ما همراه باشید. اگر بودجه بیشتری دارید و می‌خواهید از قابلیت‌ های هوشمند بسیار کاربردی تلسکوپ‌ ها استفاده کنید، تلسکوپ eQuinox 2‎ که پیشرفته‌ ترین تلسکوپ هوشمندی است که تا کنون ساخته شده، انتخابی عالی برای شما خواهد بود. 

یکی از قابلیت‌ های برجسته این تلسکوپ، کاهش آلودگی نوری هوشمند است که آن را تبدیل به دستگاهی مناسب برای استفاده در محیط‌ های شهری می‌کند، چیزی که بسیاری از تلسکوپ‌ های دیگر توان انجامش را ندارند.

این تلسکوپ با تنها یک دکمه روی آن، مکانیزم شیاری و فقط دو پیچ برای نگه ‌داشتنش روی سه‌ پایه، طراحی شیک و ساده‌ای دارد و یکی از ساده‌ترین تلسکوپ‌های بازار است.

فقط چند دقیقه بعد از بیرون ‌آوردن این مدل از جعبه، می‌توانید از آن استفاده کنید و به‌ راحتی با اپلیکیشن (موجود برای آی‌ او اس و اندروید) به تلسکوپتان وصل شوید. بعد از اتصال قادر خواهید بود تلسکوپ را به‌ صورت دستی نیز تنظیم کنید. حالا میشه متوجه شد که چرا این تلسکوپ بهترین تلسکوپ هوشمند نام گرفته است.

Vaonis Vespera Observation Station: بهترین تلسکوپ برای علاقه‌مندان به تکنولوژی

این تلسکوپ نیز یکی از کوچک‌ترین و خوش‌ قیمت‌ ترین تلسکوپ‌ های هوشمند بازار است. تفاوت بسیار فاحش Vaonis Vespera Observation Station با دیگر تلسکوپ‌ های عادی، نداشتن چشمی است و به حداکثر پنج گوشی هوشمند یا تبلت متصل می‌شود و تصاویر جذابی از آسمان شب به شما نشان می‌دهد.

وسپرا را بیشتر دوربینی در نظر بگیرید که برایتان تصاویر خیره‌ کننده از اجرام آسمانی می‌گیرد، حتی در شهرهای پر از نور. این تلسکوپ برای رصد ماه و سیاره‌ ها مناسب نیست، اما می‌توانید از آن برای گرفتن عکس‌ های نجومی زیبایی از خوشه‌ های ستاره‌ای، سحابی و کهکشان ها استفاده کنید.

این تلسکوپ دستگاهی بی‌ نظیر بوده که سه فناوری پیشرفته نرم‌ افزار تشخیص الگوی ستاره‌ها، نمایش آنلاین و اپلیکیشنی ساده را ترکیب کرده است. بعد از فعال‌ شدن سنسور تصویر Sony IMX462، این دوربین در حدود 5 ثانیه هدف را شکار می‌کند و هر 10 ثانیه یک عکس می‌گیرد. سپس تمام این عکس‌ها را کنار یکدیگر قرار می‌دهد تا تصویری باکیفیت و زیبا ایجاد کند.

Unistellar eVscope 2‎: بهترین تلسکوپ هوشمند برای حرفه‌ای‌ها

تلسکوپ eVscope 2‎ با فناوری‌ های ظریف و دقیقی ساخته شده است و برای ستاره‌ شناسان با بودجه بالا یا عکاسان حرفه‌ ای نجوم که به‌دنبال تلسکوپ همه‌ کاره می‌گردند، عالی خواهد بود. البته ممکن است برای کسانی که تلسکوپ‌ های عادی را ترجیح می‌دهند، چندان جذاب نباشد.

قابلیت‌ های eVscope 2 برای ثبت تصاویر چشمگیر، تجربه لذت بخشی از رصد ستاره‌ ها را برای همه تضمین می‌کند. این تلسکوپ، مانند تلسکوپ‌ های سنتی نیست و دوربین داخلی، طراحی مدرن و چشمی الکترونیکی دارد و دومین نسخه از سری eVscope بوده و پیشرفت‌ های خوبی در طراحی و سهولت استفاده داشته است.

دیافراگم 114 میلی‌متری و نسبت کانونی f/3.9 در تلسکوپ eVscope 2‎، باعث می‌شود این محصول برای رصد اجرام آسمانی مانند سحابی‌ ها و کهکشان‌ ها بسیار مناسب باشد.

این تلسکوپ بی‌نظیر یک سنسور تصویر 7.7 مگاپیکسلی و یک چشمی الکترونیکی جدید ساخت شرکت نیکون دارد و به‌ همین دلیل کسانی که عاشق ظرافت و دقت هستند، آن را انتخاب می‌کند. طراحی ساده و شیک و رابط کاربری عالی اپلیکیشن گوشی هوشمند، استفاده از eVscope 2 و عکاسی از آسمان شب را فوق‌العاده ساده می‌کند، مخصوصا با قابلیت ردیابی پیشرفته‌ ا‌ی که این مدل دارد.

نتیجه

در این مقاله به معرفی بهترین تلسکوپ ها و ویژگی های آنها پرداختیم. بهترین تلسکوپ از نظر شما ممکن است تلسکوپی باشد که قیمت، کیفیت، کارایی و عملکرد خوبی داشته باشد. ولی باید این را در نظر داشته باشید که شما از تلسکوپ چه می خواهید؟ خرید تلسکوپ به نحوه استفاده شما از آن بستگی دارد چرا که شما با توجه به نیاز خود برای خرید تلسکوپ افدام می کنید. قیمت تلسکوپ نیز با توجه به کارایی، کیفیت و ویژگی های آن تغییر می کند. شما می توانید با مراجعه به سایت آسمان شب از ویژگی ها و قیمت تلسکوپ مدنظرتان آگاه شوید و برای خرید اقدام نمائید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و معرفی بهترین تلسکوپ های 2023

کاربرد تلسکوپ به میزان جمع آوری نور و مقدار بزرگنمایی آن بستگی دارد. هر چه این مفادیر بهتر باشد تلسکوپ کاربرد بیشتری دارد و می توان از آنها برای مطالعات مختلف استفاده کرد. در ادامه این مقاله به کاربرد تلسکوپ، ویژگی های تلسکوپ های جدید و نحوه عملکرد آنها می پردازیم. تلسکوپ ها برای بهیود دید اخترشناسان به جهان بالای سرمان طراحی شده‌اند، به‌طوری که مشاهده ستارگان را به یک ماجراجویی جذاب تبدیل می‌کنند.

آن‌ها کهکشان‌ ها، سحابی‌ ها، سیاره‌ ها و دیگر عجایب آسمانی را با وضوح و عمق باورنکردنی به ما نشان می‌دهند. حال اگر تردید دارید که کدام یک از انواع تلسکوپ‌ بهترند و کدام مدل برای خرید تلسکوپ مناسب است، نیازی به صرف ساعت‌ ها جستجو در اینترنت نیست. ما در این مقاله چندین مدل از انواع تلسکوپ، از حد پایه تا پیشرفته از جمله انواع مختلفی مانند انکساری، عکس‌بردار و تلسکوپ‌های ماکستوف کاسگرین را بررسی کرده‌ایم، پس همراهمان بمانید.

کاربرد تلسکوپ Celestron NexStar 4SE: بهترین انتخاب برای افراد مبتدی

این تلسکوپ یک‌ انتخاب عالی برای شروع کار اخترشناسان مبتدی است‌، چون ‌استفاده از آن بسیار ساده است و تصاویر واضح و روشنی می‌گیرد. همچنین کنترلر دستی محکم اما ارگونومیکی دارد تا بتوانید آن را به‌ طور دقیق کنترل کنید. میدان دید این مدل ممکن است محدود باشد اما نرم‌ افزار اسکای ‌آنلاین و توانایی هدایت‌ خودکار آن به یافتن سریع اجرام در آسمان شب کمک می‌کنند. همچنین کنترلر دستی این تلسکوپ ۹ سرعت مختلف برای حرکت دارد که حرکات دقیق یا جستجوی سریع در آسمان شب را ساده می‌کند.

یک نکته مهم در مورد کاربرد تلسکوپ‌ های نکستار مصرف بالای باتری آن‌هاست‌.‌ در صورت خرید این مدل از یک منبع تغذیه خارجی مثل پاور بانک یا پاور استیشن استفاده کنید‌. به‌طور کلی باید بگوییم که این تلسکوپ به نسبت تصاویر واضحی که به شما نشان می‌دهد و قابلیت‌های بسیار متنوعش، قیمت مناسبی دارد. اجزای تلسکوپ نکستار را بررسی کردیم و نقاط قوت و ضعف آن را برای شما عنوان کردیم تا در خرید تلسکوپ مدل 4se دچار تردید نشوید.

Celestron Inspire 100AZ: بهترین تلسکوپ ارزان

کاربرد تلسکوپ 100az برای کسانی که بودجه محدودی دارند یا تازه می‌خواهند وارد دنیای نجوم شوند، بسیار خوب است. اجزای تلسکوپ 100az شامل لوازم جانبی مختلف است، کیفیت ساخت آن خوب است و مشخصات کاربرپسندی دارد که کار با آن را آسان می‌کنند.

دیافراگام ۱۰۰ میلی‌متری‌ این مدل میزان نور ورودی را به شکل قابل‌ توجهی افزایش می‌ دهد تا مشاهده اجرام آسمانی با نور کم مانند سحابی‌ ها و کهکشان‌ ها را راحت‌تر کند. همچنین فاصله کانونی این مدل زیاد است و به مشاهده با جزئیات سیاره‌ ها و اجرام نزدیک‌ تر با بزرگ‌نمایی زیاد کمک می‌کند.

Celestron Inspire 100AZ با انواع لوازم جانبی همراه عرضه شده است. از جمله دو عدسی چشمی، یک چراغ‌ قوه ال‌ ای‌ دی قرمز برای حفظ دید در شب، سینی لوازم و جوینده استارپوینتر پرو برای پیدا کردن سریع سوژه مورد نظر شما و یک آداپتور گوشی هوشمند برای عکاسی نجومی ساده با گوشی هوشمند. مهمترین ویژگی این تلسکوپ قیمت پایین آن است. کاربرد تلسکوپ با توجه به قیمت این دستگاه هوب ارزیابی شده است.

Celestron Astro Fi 102: بهترین انتخاب از نظر قابلیت حمل

اگر قابلیت حمل تلسکوپ برایتان مهم است، مدل Celestron Astro Fi 102 را انتخاب کنید. این تلسکوپ گزینه‌ ای عالی برای شروع کار کسانی است که می‌خواهند در جهان شگفتی‌ های آسمان شب غوطه‌ ور شوند‌، حتی اگر تجربه‌ای در ستاره‌شناسی نداشته باشند.

این تلسکوپ به‌ نحوی طراحی شده است که وزن سبکی داشته باشد تا برای جابه‌جایی و نصب آن هیچ نگرانی نداشته باشید. Astro Fi 102 از اپلیکیشن اسکای پرتال استفاده می‌کند که به‌طور خودکار 100000 جرم آسمانی را پیدا کرده و شناسایی می‌کند تا شما بتوانید درباره آن‌ ها مطالعه کنید.

تلسکوپ استرو فای 102 از طراحی ماکستوف کاسگرین استفاده می‌کند و دارای دیافراگم بزرگ و فاصله کانونی بلند است. این ترکیب به‌ معنای فراهم‌سازی بزرگ‌نمایی عالی و مناسب برای مشاهده سیاره‌ها است. همچنین این مدل میدان دید وسیعی دارد که برای دیدن خوشه‌ های ستاره‌ ای و سحابی‌ ها مناسب است، بدون این‌ که نیاز باشد تلسکوپ را به‌طور مکرر موقعیت‌ دهی کنید.

البته باید به ظاهر پلاستیکی این مدل نیز اشاره کنیم. گرچه کیفیت دوربین، جابه‌جایی راحت و استفاده ساده از این تلسکوپ، کیفیت ساخت آن را جبران می‌کنند. کاربرد تلسکوپ استروفای برای شروع کار مناسب است.

کاربرد تلسکوپ Celestron NexStar Evolution 9.25: بهترین انتخاب با قابلیت هدایت خودکار

اگر دنبال تلسکوپی با قابلیت هدایت خودکار هستید، فکر می‌کنیم Celestron NexStar Evolution 9.25 یک مدل استثنایی است که آسمان شب را به‌طرز شگفت‌انگیزی پیش چشمان شما می‌آورد.

این تلسکوپ از لوله اپتیکی اشمیت کاسگرین با دیافراگم 235 میلی‌ متری برخوردار است و پایه تک‌ شاخه‌ای مستحکمی دارد که ثبات و دقت را تضمین می‌کند. این تلسکوپ از یک باتری لیتیوم یونی قابل شارژ استفاده می‌کند و 10 ساعت بی‌ وقفه می‌توانید به آسمان شب خیره شوید.

لوازم جانبی همراه تلسکوپ بسیار خوب هستند از جمله جوینده نقطه قرمز، مورب ستاره‌ ای، سینی لوازم، آداپتور برق، کنترلر دستی و دو عدسی چشمی (13 و 40 میلی‌متری).

نکستار اولوشن 9.25 انتخاب ایده‌ آلی برای شیفتگان به نجوم است که دنبال تلسکوپی با کیفیت بالا می‌گردند. همچنین این مدل انتخاب مناسبی برای عکاسی نجومی با نوردهی طولانی است، زیرا پایه موتوری آن می‌تواند اجرام آسمانی را در هنگام حرکت آن‌ها دنبال کند. در ضمن این تلسکوپ قادر به اتصال به شبکه وای‌فای است تا بتوانید آن را از طریق اپلیکیشن سلسترن اسکای پورتال کنترل کنید.

با وجود طراحی بی‌نظیر نکستار اولوشن، وزنش سنگین است و قابلیت حمل خوبی ندارد، بنابراین برای استفاده در طول سفر زیاد مناسب نیست. البته کیفیت بالای تلسکوپ و کیفیت ساخت آن، تا حدی این موضوع را جبران می‌کنند. اگر دنبال یک تلسکوپ هدایت خودکار ممتاز می‌گردید، این مدل را انتخاب کنید.

 Celestron Astro Fi 130: بهترین گزینه ارزشمند برای مشتاقان به نجوم

حتی با‌ آن‌ که تلسکوپ سلسترون استرو فای 130 در دسته‌ تلسکوپ‌های مقرون به‌ صرفه قرار نمی‌گیرد، اما قیمت آن از بسیاری دیگر از تلسکوپ‌ های این مقاله کمتر است. اگر تازه اخترشناسی را شروع کرده‌اید یا حتی تجربه زیادی ندارید، این تلسکوپ به واسطه فناوری که از آن استفاده می‌کند و دوربین خوبش، تجربه ستاره‌شناسی را برایتان فوق‌ العاده می‌کند. کاربرد تلسکوپ سلسترون استروفای برای دید در شب مناسب است.

این مدل دیافراگم 130 میلی‌ متری دارد که می‌تواند کاربرد تلسکوپ را بیشتر کند به دلیل اینکه مقدار زیادی نور را جمع‌ آوری می کند تا اجرام آسمانی با نور کم را شب‌ها بهتر ببینید. فاصله‌ کانونی 650 میلی‌متری‌ این تلسکوپ نیز میدان دید وسیعی را فراهم می‌کند تا قسمت بزرگ‌ تری از آسمان را با وضوح بالا مشاهده کنید. از طرفی این مدل محکم و همچنین سبک است تا حمل آن آسان باشد و با توجه به پایه مستحکم، جوینده نقطه قرمز و عدسی‌های خود، قیمت تلسکوپ fi130 بسیار مناسب است. کاربرد تلسکوپ fi130 در مقایسه با قیمت آن کاملا عادلانه است.

Celestron NexStar 8SE: بهترین تلسکوپ موتوری

NexStar 8SE تلسکوپی برای نصب و استفاده بیرون از منزل است‌. همان‌ طور که افراد مبتدی از سادگی استفاده از این مدل لذت خواهند برد‌، متخصصان نیز می‌ توانند از امکانات زیادش و امکان عکاسی نجومی آن استفاده کنند. همچنین می‌توانید از اپلیکیشن سلسترون پورتای اسکای یا سایر اپلیکیشن‌‌ های مربوط برای پیدا کردن ستاره‌‌ها استفاده کنید.

پس از نصب و هماهنگ‌سازی، می‌توانید با کنترلر دستی اجرام آسمانی متنوعی مانند سیاره‌ها، کهکشان‌ها، ستارگان دوتایی، خوشه‌های ستاره‌ای و سحابی‌ها را هدف قرار دهید. برای تازه‌ کارها گزینه‌ای هم برای گشت در آسمان وجود دارد که تلسکوپ را به سمت اجرام مختلف هدایت می‌کند.

موتور تلسکوپ بدون هر نوع صدایی و دقیق عمل می‌کند. ردیابی خودکار این مدل آرزوی تمام ستاره‌شناسان است که این اجازه را می‌دهد که تصاویری با نوردهی طولانی بگیرند و این تصاویر را بعدا می‌توان ویرایش کرد تا عکس‌هایی خارق‌ العاده از کهکشان ثبت شوند. اگر به‌ صورت جدی به ستاره‌شناسی و مطالعه اجرام آسمانی علاقه دارید، این مدل را انتخاب کنید. البته باید قیمت بالای آن را نیز در نظر بگیرید.

قیمت تلسکوپ 8se بسیار بالاست. با‌ این‌ حال خرید آن برای کسانی که کاربرد تلسکوپ حرفه ای را می دانند و به طور جدی به مشاهده آسمان یا عکاسی نجومی می‌پردازند، ارزشمند خواهد بود.

نتیجه

در این مقاله به کاربرد تلسکوپ، قیمت، لوازم جانبی تلسکوپ ها و نحوه عملکرد آنها پرداختیم. کسانی که قصد خرید تلسکوپ را دارند برای انتخاب تلسکوپ باید تحقیقاتی را انجام دهند. این تحقیقات شامل قیمت تلسکوپ، کاربرد تلسکوپ، کیفیت ساخت و میزان عملکرد آن است. خریدار باید این نکته را هم در نظر بگیرد که از تلسکوپ چه می خواهد و بداند که تلسکوپ چگونه کار می کند؟

خریدار باید دانش کافی در مورد تلسکوپ داشته باشد تا بداند تلسکوپ چگونه کار می کند. شما اگر قصد خرید تلسکوپ دارید می توانید به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه کرده و جزئیات و اطلاعات کافی را در مورد تلسکوپ ها به دست آورید تا خریدی مطمئن و ایمن داشته باشید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و کاربرد تلسکوپ های 2023